Nightmare and Pain

Kalemini yan tarafında bulunan kısma yerleştirip başucundaki komodinin üzerine bıraktığı deri kaplı çizim defterine hüzünlü bir bakış attıktan sonra olduğu yerde doğruldu hafifçe ve yıpranmış çarşafların arasında kaybolmuş vücudunu toparlayıp yataktan kalktıktan sonra yalınayak banyoya doğru yürüdü. Yorucu bir gece olmuştu ve birlikte oldukları her saniye Eliana’dan uzak durmaya çalışmak bu yorgunluğu ikiye katlıyordu. İstisnasız her gece, yatağına uzandığında zihnini işgal eden artık bir şeyler yapmalısın temalı düşünceleri bu gece de iş başındaydı. Bunu düşünmek istemiyormuşçasına başını iki yana salladı hızla ve banyoya vardığında uzanıp musluğun soğuk tarafını açtıktan sonra akan suyla yüzünü ıslattı sanki içerisi onun için fazla sıcakmışçasına. Başını kaldırdığında aynadan kendisine bakan yüz oldukça yabancı gelmişti. Genç cadı onu değiştirmiş, geçmişinden kalma buz gibi bakışlar erimeye başlamış, gözaltlarında açıkça belli olan morluklar azalmıştı. Yutkundu hafifçe, gözlerini yumdu kendini görmek istemiyor gibi ve başını eğip çıktı banyodan yatağına dönmek üzere. Yapacağı en iyi şey uyuyup anlamsız hayatından uzaklaşmak olacaktı. Kim bilir, belki göreceği rüyalarında o vardı. Ağır adımlarla yatağına doğru ilerlerken karşı odasından gelen tiz çığlıkla adımları olduğu yere çakıldı. “Eliana.” Dudaklarından fısıltıyla dökülen kelimeyle birlikte hızlanın kalp atışları göz bebeklerinin büyümesine neden olmuş, uykulu halleri vücudundan anında çekilmişti. Büyük adımlarla sesin geldiği odanın kapısına ilerledi. Kapıyı elinde olmadan sertçe savurmasının ardından içerideki genç kadının ağladığını anlayabilmesi için görmesine gerek yoktu. Daha kapının eşiğindeyken odayı dolduran kokusunu içine çekti hafifçe. Kızın bu düşüncelerle işgal edilmiş dikkati ise Joseph’i fark etmesini önlüyordu. Şaşkınlık ve panikle açılmış olan gözlerini kadının üzerinden ayıramıyordu, gittikçe yorgunlukla çevrelenen yüz hatlarını incelerken ona doğru ilerlemek konusunda oldukça kararsızdı. Genç kadının mırıltıya karışmış telkin sözcükleri kulaklarına ulaştığında ise onun yanına gitme istediğine alıkoyması oldukça zorlaşmıştı. Bana ihtiyacı var.

Eliana’nın kokusu, gözyaşları ve tanımalayamadığı bir sessizlik. Hepsi anlaşılmaz bir harmoniyle Jo’yu hakimiyeti altına almışken o, kadının önünde diz çökmüş gözyaşlarıyla yıkanmış bakışlarını yakalamaya çalışıyordu. Sarılmak istemişti; her şeyin geçtiğini, yanında olduğunu söylemek. Ancak bu güdülerine hakim olması gerektiğinin farkındaydı. O sesin sadece iş arkadaşın. Kendisine bunu her an yaptığı gibi yüzlerce kez hatırlatan iç sesini mümkün olduğunca beyninin derinliklerine itmeye çalıştı. Saatlerin, saniyelerin ve zamanın dahi manasını kaybederek büyücünün lügatından silindiği bu anda, sadece karşısındaki kadının kusursuz yüzüne odaklanmalıydı beynindeki her hücre. “Eliana…” Kestiği sözüyle beraber yatağın üzerinde duran eli kızın bacağına gitti, diziyle bacağının arasındaki bembeyaz teninde ağır ağır gezindi. “Geçti artık. Korkma yanındayım.” Ne söylemesi, genç cadıyı nasıl sakinleştirmesi konusunda emin değildi. Uzun bir zaman sadece intihara meyilli düşüncelerle yaşadıktan sonra kızın ona hissettirdiği bütün bu yeni duygular kafasını karıştırıyordu. Bir kaç saniyeliğine tekrar sessizliğin hakim olduğu oda, Jo’nun son derece aksanlı ve oldukça alçak sesiyle bu durumdan kurtuldu. “Sadece bir rüyaydı.” Bilinçaltının ona gösterdiği, böylesine ağlamasına neden olan sahneleri öğrenme isteğiyle kavrulsa da ona sormak istemedi. Karşısındaki gözlerden inen yaşların bir nebze azaldığını görmek onu sevindirmişti ve soracağı yanlış bir soruyla o anları tekrar yaşatıp, her bir tanesiyle kalbinden bir parça götüren gözyaşlarını tekrar arttırmaya niyeti yoktu. İstediği tek şey onun yanında olmak ve sevdiği kadının acısını azaltmayı sağlamaktı.

 
 
Umut; güneşin kızıllıklara bürünüp gecenin zift gibi siyahına karışmasının ardından, şeftali tonlarıyla şafakta yeniden gözükmesiydi. Huzur; sabah yıldızının sevgilinin çikolata kahvesi gözlerine düşen pırıltısıydı. Renk; her milimine sarı-kızılları giymiş solgun yapraklardı. Hayat; batan güneş ile söken şafak arasında sıkışmış kalmış bir araftı, ucu görünen fakat karanlığın üzerindeki tesirini yitirmediği bir bilinmezlikti. Akşamdan kalma bir sabah yıldızı misali parlayan kız, terimleri kafasında yeniden işliyordu, bir örümceğin ağını ince ince işlediği gibi, zira; hayatı bambaşka bir yöne gidiyordu, kendisi de hayatının düzensiz ve vakti belli belirsiz akan nehrinde sürükleniyordu.

Omzunda hissettiği baş ile sırt kasları yay gibi gerildi, fakat bunu belli etmemek için kollarını kızın beline sararak rahat görünmeye çabaladı Jo. Rahat değildi, olamıyordu ve kendini bu kadar kasması hem gülünç hem de sinir bozucu geliyordu. Aşk denen şey bu denli rahatsızlık verici miydi? Aşk ha Jo? Kendine itiraf edemediklerin ağzından kaçıyor. Son düşüncelerini sesli söyleyip söylemediğini dehşete düşerek merak etti, neyse ki kollarını sarmış olan genç cadının bedeninin hareketlenmemesi onu duymamış olduğunun göstergesiydi. Kızın tenine değen nefesi ruhunu ısıtıyor ve yavaş yavaş gerginliğini alıyorken saçlarının kokusu içgüdülerini bir kez daha kamçılıyordu. Öpmek, nehir misali teninde boğulmak, bir daha hiç ayrılmayacakmış gibi sarılmak istiyordu. Eliana kıymetliydi, daha önce hiç kimsenin olamadığı kadar. Cadının dolu dolu gözleriyle buluştuğunda bakışları derin bir nefes aldı. Hiç olmadığı kadar olgunlaşmış, hiç gözükmediği kadar güzeldi. Dudaklarına bırakılan öpücükle kulaklarında attığından emin olduğu kalbinin sesini Eliana’nın duymadığına şükrediyordu. İlk öpücük. Hali hazırda alevlenmiş yüreğini harlayan, hormonlarını tavana vurdurup ellerini titreten, zaferle haykıran içgüdülerini zorlukla dizginleyen Joseph’in ateşini yükselten bir eylemdi bu. Dudakları ayrılırken Jo, genç kadının yüzünü kavrayan parmaklarını boynundan köprücük kemiklerine kadar yavaş yavaş gezdirdi. Ona ilk kez dokunuyordu. Olabildiğince derin bir nefes aldı. Kapadığı gözlerini ağır ağır araladığında, elini oradan çekip Eliana’nın elini tuttu ve yavaşça kaldırıp kalbinin üzerine koydu. "Sen buraya dokunabilen tek kişisin." Artık tüm heyecanını büyücüyle paylaşıyordu. Kalbinin üzerine kapanan elin üzerine koyduğu el bile kalbinin titreşimlerini rahatça hissedebiliyordu.

Bir eli hala elinin üzerindeyken diğeriyle de yanağına uzandı önce, yanağında ıslaklığı sildi hafif dokunuşlarla. Ardından onu çenesinden yavaş yavaş kendisine çekip dudaklarını dudaklarına bastırdığında her zaman ki nazikliğinden ödün vermedi. Dudaklarını cadının boynuna doğru inerken huzurun vücudunu baştan ayağa sardığını hissediyordu. Jo, hala tutuyor olduğu bedenle beraber geriye uzandı. Bedenini, her geçen saniye artan arzusuyla kadının vücuduna yasladı. Sanki açtığında onu göremeyecekmişçesine sımsıkı yumduğu göz kapakları titriyorlarken genç kızın geceliğinin çıplak kıldığı omuzlarına, boynuna ve yanaklarına bıraktığı öpücüklerin yaşattığı tarifsiz hissin esiri olmuş gibiydi. Dudaklarını güçlükle cadının porselen teninden ayırdığında dudaklarında kalmış olan tadı fazlasıyla sevmişti. Gözlerini yavaşça açmadan önce alnını onun alnına dayadı. Dudaklarına değen nefesi ciğerlerine çekti, kendi soluğuyla ona yanıt verdi, parmakları yaprak gibi titreyen parmaklarındaydı.