i'm the greatest star

Masanın üzerindeki cam küllükteki izmaritlere bir yenisini ekledikten sonra okuma gözlüğünü çıkardı. Gözlük şimdi boynuna asılı bir şekilde duruyordu. Ylberia bu askılıkların nasıl oluyor da insanı bu denli yaşlı gösterebildiklerini hep merak etmişti. Herhangi bir tekstil ürünü değillerdi zira. Uygunsuz bir kesime sahip olmaları imkansızdı. Boyna geçirilen bir parça ipin insanı gözlüğünü her an her yerde unutabilecek fakat onsuz iki adım önünü göremeyecek bir bunak gibi göstermesi hoş değildi. Yine de tüm gün kargacık burgacık yazıları deşifre etmeye çalışan biri için gözlüğünü çıkardığı anda boşluğa bırakmak, tatlı bir lükstü. Nitekim bu defa elinde tuttuğu, Hogwarts'dan henüz mezun olmuş genç bir fotoğrafçının Görünmezler: İngiltere'nin Gittikçe Artan Evsizleri başlıklı yazı için çekmiş olduğu fotoğraflardı. "Beğenmedim." dedi. Ön gösterim için kalitesiz kağıta basılmış fotoğrafları masanın üzerine serdi. "Sana karışıyor gibi olmak istemem Ylberia ama bu çocuğun gelecek vadettiği her bir karesinden okunuyor. Bunu en vasat fotoğrafçı dahi anlayabilir. Eğer geri çevirirsen Simurg Basın Ağı'nın bu çocuğu kapacağından eminim." Bu sırada İngiltere'yi sarmalayan kara bulutlar ince bir yağmuru koyvermiş, rüzgarda savrulan ağaçların hışırtısı odayı ele geçirmişti. Ylberia'nın kendinden emin bakışları bir anlığına karşısındakini anlamlandırmakta güçlük çekercesine boşluğa düştüler. "Hayır, hayır." Bir yandan ellerini iki yana sallıyordu. "Çocuğu değil seni beğenmedim, Hal." Aynı anlamsız bakışlar şimdi çalışma masasının karşısında beklemekte olan orta yaşlı adamın suratında belirmişlerdi. "Fotoğraflara teker teker baktığımda gelecek vadeden bir fotoğrafçı görüyorum. Fakat bana verdiğin seçkiye baktığımda gördüğüm tek şey işini savsaklayan bir fotoğraf editörü." Adam kendini bir hışım Ylberia'nın önündeki deri misafir koltuğuna atarken küllü kumral saçları havada pamuk şeker gibi uçuşmuştu. "Sanırım gözünden kaçırdın Ylberia ama ben bu gazetede tam sekiz yıldır editörlük yapıyorum." Hal'ın vücudunun tehditkar bir şekilde kendisine doğru eğimlenmesiyle Ylberia omurgasını biraz daha dikleştirdi. "Ben de bu dergide iki senedir genel yayın editörlüğü yapıyorum ve düşünüyorum da... Bir fotoğraf editörünün fotoğraf anlayışı her yazıda nasıl bu kadar değişebilir? Yani... Merlin aşkına Hal, kazandığın parayı gerçekten hak etme vaktin gelmedi mi? Şu binanın içinde geçirdiğin vakit süresince birçok şey yaptın. Terfi aldın, baykuşhanenin onarılması için başlatılan imza kampanyasına ön ayak oldun. Hatta evlendin! Bahtı açık olsun çok da güzel bir kız çocuğun var. Fakat merak ediyorum sıra ne zaman Gelecek Postası için tutarlı bir görsel dil oluşturmaya gelecek? İş tanımının bu olduğunu sanıyordum." Hal kemikli gözlüğünü çıkardı ve çerçevenin burnunda oluşturduğu izleri ovuşturmaya başladı. Sanki Ylberia haftada üç defa had bildirmekten çok hoşlanıyordu. Madem fotoğrafları kendisi düzenleyecekti o zaman neden çift maaş almıyordu? "Seçtiğin fotoğraflar ulusal kütüphaneye gidip mevzubahis anahtar sözcükle görsel aradığında, karşına çıkacak ilk fotoğraflar. Çocuk alışıldık görselleri mi yoksa gerçekten değeri olan kareleri mi tercih edeceğimizi bilemeyip her ikisinden de yollamış. Ve bil bakalım sen ha-" Kapının tıklatıldığını duymuş, lafını bitirmediği için henüz ilgilenememişti. Lakin davetsiz misafirinin kapıyı izinsiz bir şekilde aralaması tüm sözcüklerinin boğazına dizilmesine sebep olmuştu. Yüzünü buruşturup ellerini iki yana açtı. Neler oluyordu? "Ben de burayı güvenlik kulübesi mi sandınız diyecektim." dedi hoşnutsuz fakat sarkastik bir ses tonuyla. Kadın, paltosundan süzülen su damlaları yetmezmiş gibi kısacık saçlarını parkeye silkeledi. "Bugüne bir randevum olduğunu hatırlamıyorum. Belki de kızlar bana söylemeyi unuttular. Fakat şu anda bir görüşmenin ortasındayım ve benim tüm görüşmelerim "önemli"dir. İsterseniz sizi bekleme odasına alalım. Müsait olduğumda arkadaşlar size haber verirler."

"Olmayanı da mı var?" dedi Ylberia huzursuzca geriye yaslanırken. Davetsiz misafirinin bir hafta önce kendisiyle iletişime geçen avam kabare şarkıcısı olduğunu anlayınca canı sıkılmıştı. Umarım Zhanet bakanlıkta falan çalışır. Zira kim kızını böyle görmek isterdi ki? Kadının topuklarını tıkırdata tıkırdata koltuğa doğru ilerleyişini izlerken ağzı birşeyler söylemek için açıldıysa da bu vakurluktan epey uzak rahatlık karşısında söyleyecek şey bulamadı. Hal ile birbirlerine baktılar. Nedense Hal'ın bu durumdan zevk alır gibi bir hali vardı. Ylberia öksürdü ve biraz daha ciddileşti. Bu vasıfsız fotoğraf editörünün karşısında otoritesini çiğnetmeyecekti. "Bayan Mobson eğer ki işinizde başarılı olmak istiyorsanız röportaj vermeyi talep edeceğiniz yayınları daha iyi takip etmelisiniz. Sonra bir bakmışsınız adınız kalitesiz bir cemiyet dergisinin on dördüncü sayfasında." Kadının masaya koymuş olduğu kutuyu kaldırdı ve gömleğini avcunun içine sıkıştırarak masayı sildi. "Zira Gelecek Postası'nı takip etseydiniz karşı karşıya geldiğim yıldızları benim dahi sayamayacağımın bilincinde olurdunuz." Dışarıdaki sağanağın evraklarına etki etmesini istemezdi. Onların kapalı alanda tutulmalarının bir sebebi vardı. Mobson'ın affını duyar duymaz kaşları alabildiğine çatık bir şekilde başını kaldırdı. Şimdi Ylberia'nın hareketleri bir baykuşa benziyordu. Kesin kafa hareketleri ve kocaman açılmış bir çift göz. "Anlayamadım?" Saçma sapan. Tam anlamıyla saçma sapan bir insandı karşısında oturan. Bir süre kadının gözlerinin içine bakakaldı. Sonra kendini toparlayıp ajandasını açtı. "Bir bakalım." dedi sayfaları birbiri ardına çevirirken. Heyecanlı bir nida attı ve parmağını seçmiş olduğu tarihin üzerine götürdü. "Bundan tam beş ay on üç gün sonra sizinle röportaj yapabilirim. Hem siz de bu sırada röportaj yapmaya değer birşeyler yapmış olursunuz, kim bilir?"

Küçümseyici bir kahkaha bastı. Hani şu gırtlaktan ilk olarak nefes şeklinde süzülüveren türden. "Yavaş ol tatlım. Senin bu gazetenin sayfalarını çevirmeye gücün yetmez." Hal ile göz göze geldi. Az evvel durumdan keyif alıyor gibi görünen büyücü yavaş yavaş Ylberia'nın tarafını seçiyordu. Herhalde anlamıştı karşılarında nasıl bir gerizekalının oturduğunu. Anlamamak için karşılarında oturan gibi gerizekalı olması gerekirdi zira. Yazık. Çok yazık. İnsanlar sevişiyorlar ve anın etkisine kapılıp korunmayı gözden kaçırıyorlar. Sonra da bir sürü istenmeyen çocuk ve kaybolmuş bir nesil. İnsan hayret ediyor gerçekten. Tüy kaleminin ucunu hokkaya daldırdı ve bir sonraki konusunu önündeki parşömenin ucuna kazıyıverdi. Savaştan Sonra Kaybolmuş Bir Kuşak; Baby Boomerlar ve Günümüz Büyücedünyası. Parşömeni Hal'ın önüne itti, birkaç saniyeliğine takmış olduğu gözlüklerini tekrardan boşluğa bıraktı ve bir dahaki haftanın dosya konusunu orta yaşlı adama parmağı ile göstermekle yetindi. Hal başını bir aşağı bir yukarı sallarken Ylberia, Hal'ın her zamanki gibi konu ile alakasız görseller getirmemesini umut ediyordu. Başını kadının varlığını o anda hatırlamışçasına -nitekim öyle de olmuştu- Mobson'a doğru çevirdi. "Beni yanlış anlamıyorsun öyle değil mi?" Şimdi ses tonu biraz daha yumuşak, biraz daha "Sen hala burada mıydın?" der gibiydi. "Senin hakkında haber yapmayı çok isterim sevgili Grace fakat bunun sana getirisi pek de beklediğin gibi olmayabilir. Tabi sadece şimdilik." Ayağa kalktı ve elini Grace'in omzuna koydu, uğurlarcasına. Kibarca def ediyordu odasından uzun lafın kısası. "İleride senin gibi hoş ve hevesli bir sanatseverin bu işin altından kalkabileceğine canı gönülden inanıyorum. Tanıştığımıza memnun oldum. Ayağına sağlık."