Ani Karar

Yanında ki seherbaza güveni tamdı belki de bu meslek onu fazlasıyla yıpratmış şimdi de daha durgun bir hayat istiyordu. Yada Hogwarts köşelerindeki hayalini kurduğu meslek seherbazlık değil de profesörlük tü. Genç seherbazın işini severek yaptığını biliyordu. Genç adamı dinledikten sonra aklında bazı şeyler oturmaya başladı. Evet tılsımlar ve iksirler konusunda gayet iyiydi üstelik genç adamın özel bir durumu daha vardı. Hogwarts'ta böyle olan öğretmen veya öğrencilere özel bir tılsım veriyorlardı gerçi Hugo da zaten tılsımını ve iksirini yanından ayırmazdı. "İyi bir profesör olacaksın" dedi genç cadı arkadaşına gülümseyerek. "Eğer hayalin buysa ve bunu gerçekten yapabileceğini düşünüyorsan ki seni tanıyorum ve en iyi şekilde yapacağını biliyorum hayalinin peşinden koşmanı tavsiye ederim" dedi genç adama. "Elbette başta zorlanacaksın profesörlükte sana yakışacağına emin ol" diye sözlerine ekledi. Arkadaşını profesör olarak görmek çok isterdi gerçi Hogwarts'a giderse onu pek fazla göremeyeceğini biliyordu ama yinede onun için mutluydu. Hem üstelik bazı şeyler için daha fazla vakti olurdu ve kafasını toparlayıp kendisine yeni bir hayat sunabilirdi. Belki daha fazla düşünmesi gerekecekti belki de en başta zorlanacak yada geçmişinde kaybettiği kişiye zamanı olduğu için daha fazla acı ve özlem duyacaktı ama en azından böyle koşturup duracağına ve kendisini yıpratıp akşamda eve gittiğinde düşünmeden uyuyacağına kendisine yeniden başlaması için bir fırsat verecekti.

Genç kadının söyledikleri biraz olsun cesaret vermişti seherbaza. Kararı biraz daha netleşirken şarabından içti. "Hayalim olduğundan emin değilim. Hogwarts'a kabul edildiğim ilk günden beri seherbaz olmak istiyordum ama sonra profesörlerim aklıma profesör olamayı sokmuştu. Bütün okul hayatım boyunca birbiriyle yarıştı bu iki meslek. Ve sonuç olarak seherbazlık kazandı." dedi. Tekrar şarabından yudum aldı. "Hala etrafta koşturabilecek gücüm var." Duraksadı. Bakışları kadehine inmişti. "Son yıllarda yani Sydney gittiğinden beri kendime zarar verecek kadar çok çalışıyorum sanırım." Bakışlarını arkadaşına kaldırdı bu kez. "Eve gidince de farklı olmuyor gözlerim yorulup istemsizce uyuyakalana kadar tavanı izliyorum. Zihnim ya bomboş oluyor ya da düşünceler akın ediyor." diye ekledi. Genç kadın başıyla onaylarken gözlerinde bir acıma geçmemesi Hugo'yu her zaman rahatlatırdı. Sınbira, yaşadığı kayıp da yanında olarak ona destek olmuş ve bir süre sonra hayatın devam ettiğini idrak ettirmek için elinden geleni yapmıştı ve hala yapıyordu. Bayan Doukas'dan bahsetmesi de bu yüzdendi büyük ihtimalle. Arkadaşı, gerçek bir dost olduğunu göstererek Hugo'nun mutlu olmasını istiyordu apaçık. "Kalbimin seherbazlık da kalacağını biliyorum ama sanırım profesörlüğü deneyeceğim." dedi şarabını yine dikmişti. Yeni bir kadeh isterken sandalyesinde arkasına yaslandı.