Helva İkramımızdır (Herkese Açık Başlık)

21.08.18 3:18

Ricadonna Özgür Dergisi'nde yayınlanan son dakika haberine bağlı 'helva' ve 'bohça' anketinin ardından tüm katılımcıların oyları analiz edildi. Sonuç kimsenin 'bohça' dememesi yönünde olunca dergi ve akademi bir karar aldı. Tüm gece akademideki öğrenciler, mutfak sanatları üzerinde çalıştı ve sizin için kilolalarca helva kavurdular. Sonuçta, helvalar bizden yürümesi sizden. Elinizde kahvelerle değil de tatlı helvalarımızla yürürken gündem hakkında konuşmak çok daha enfes olacak.

Siz hala helvamızı yemediniz mi?

En son Sonja Danelle tarafından 23.08.18 0:08 tarihinde değiştirildi, toplamda 7 kere değiştirildi

21.08.18 3:41

Sabahın ilk ışıklarıyla soluğu derginin ofis binasına alan cadı etrafında tam tur döndü. Helvaların gerçekten gelip gelmeyeceğini merak ediyordu. Son anda vaz geçme ihtimalini hesaba katarak herhangi bir duyuruda bulunmamıştı. Ancak gelip helvalarıyla yürüyenleri izlemek çok keyifli olacaktı. Kulağına ilişen topuk seslerinin peşi sıra gümbürtüler geliyordu. Başını sesin geldiği yöne çevirdi. Olivia, arkasında birkaç öğrenciyle geliyordu. Hepsinin elinde üzerleri temiz kalması için sarılmış helvalar vardı. En azından Sonja, onların helva olduğunu düşünüyordu. Cinler çoktan bir masayı kapının önüne taşımıştı. Helvalar yerleştirildi. Peçeteler hazırlandı. Cadı, anket sonuçlarını aktardığı parşömeni masanın üzerinde büyücü dünyasının tatlısını alırken gözüne çarpacak bir konuma yerleştirdi. Her şey netti. Söylenen her şey yapılıyordu. "Harika kokuyorlar. Ellerinize sağlık arkadaşlar." Şimdi sıra gelip geçeni beklemekteydi. Bakalım helvaları çöpe mi yoksa midelere mi inecekti ? Uzun ve yorucu bir geceyi geride bıraktığından oturmak için bir sandalye arayan gözleri çaresiz kaldı. "Murphy, bana bir sandalye getirebilir misin?" O sırada helva paketlerinden birini açmış olan Olivia'nın tatlıyı mideye indirişini izledi. Gördüklerine inanamadı, karşısındaki cadı üzerinde kalan tat için parmaklarını tekrar dudaklarına mı götürdmüştü? Bari arkasını dönseydi. Derin bir nefes verdi. O sırada ayakta bekleyen öğrencilere bir çözüm bulmak istedi. "Akradaşlar eğer Bayan Isis'in sizin için başka bir planı yoksa içeri geçip dinlenebilrisiniz. Hepinizin emeğine sağlık. Lütfen beklemeyin öyle, buyrun geçin." Öğrenciler Olivia'yla göz göze gelmişti. Olivia da onay verince üçer beşer binaya doluştu genç adamlar. Şimdi sandalyenin ucunda, kalkmaya hazır oturan Sonja ve poposunu masaya yaslamış Olivia kalmıştı. İkisi de günün en az helvalar kadar lezzetli olmasını diliyordu.

En son Sonja Danelle tarafından 23.08.18 0:08 tarihinde değiştirildi, toplamda 2 kere değiştirildi

22.08.18 18:02

Eylül’de Londra sokakları daha güzeldi. Kışın griye boyayacağı kurbanı henüz daha tamamıyla teslim olmamış maviliğini sergilemeye çalışıyordu ve sararmış sokakların üzerini el işi bir battaniye gibi örtüyordu. Gri kefen ise mavi yeni doğmuş bebek kokan battaniyeydi. Topuklarının kaldırımı döven sesini nüfusun belirli bir kısmının işiteceği kadar erkendi saat, okul çocukları ve beyaz yakalılar etrafından geçip gidiyordu yalnızca. Altındaki armut rengi bol kumaş pantolon, onu saran kahverengi kemeriyle sonbaharın ruhuna ayak uydurmayı beceriyordu cadı. Üzerindeki beyaz hırka sabahın serinliğine yetebilecek kadar kalın değildi fakat birkaç saate güneşin yüzünü göstereceğinden şüphesi yoktu. Dergi binasına gelmeden iki yüz metre kadar geride başlıyordu helva kokuları burnuna çalınmaya. Kokuyu takip etti, havada süzülürcesine ulaştı merkezine. “Günaydın, konsey ölmüş helvasını kavurmuşsunuz diye duydum tadına bakmaya geldim. Çıkar mı bir tabak?” Dudaklarından çıkan kıkırtıyla iyice yaklaştı Olivia’nın yaslandığı masaya. “Selam Sonja. Nasılsın?” Biraz yılışırcasına biraz da sevecen bir tavırla kuzenine doğru yapıştı. Kulağına doğru eğilip fısıldadı. “Bakarsın scutacılar doldurur burayı, bellatoresin önderlik edip kurduğu konseyin ölümü şerefine. Ak koyun kara koyun da belli olur.” Kaşları kalkıp indi tekrar kuzenine döndüğünde, muzip bir ifadeyle. Böyle rahat rahat konuşabilmesinin tek sebebi etrafta henüz kimsenin olmamasıydı. Yoksa o da bir yerde devlet personeli sayılırdı, öyle her yerde ağzını açması iyi olmazdı.

23.08.18 3:46

Sabahın erken saatlerinde akademinin kaslı oğlanlarına kilolarca helvayı yüklemiş kendisi de cüssesine uygun bir tepsiyi kapmış halde yola çıkmıştı cadı. İstikamet Ricadonna Özgür Dergisi'ydi. Büyüye gerek duymadan, yalnızca bir sokak mesafesi bulunan binanın önüne yürüyerek ilerlediler. Dergi editörü ve bir o kadar da anlaşamadığı meslektaşı Sonja, herkesten önce gelmişti. Etrafı şaşkınca süzüşünden belliydi ki içinde kandırıldığı hissi taşıyordu. "Günaydın Danelle." Karşılıklı kısa selamlaşmalarının peşinden herkes elindeki tepsiyi masanın üzerine yerleştirdi. İçinde büyük bir heyecan vardı cadının. Böyle hamleler hem tehlikeli hem de net olurdu. Yani gelip küfür edenler olabileceği gibi kim olduklarını dahi bilmeden burun kıvırıp helva koparıp yürümeye devam edenler de olacaktı. Dileği bu kitlenin düşük bir oranda olmasıydı. Sonja gece pek bir yorulmuş gözüküyordu. Neler yapmış olabileceği hakkında fısır fısır fikirler dönen aklını susturması gerekiyordu. O sırada öğrencileri kibarca içeri davet eden editörün sözü üzerine genç delikanlılara gülümsedi. "Geçin arkadaşlar, dinlenin. Gün uzun. Ellerinize sağlık." Cümlesinin bitimi ile tepsiden bir helva kapıp ağzına tıkıştırıyordu. İki kişinin birden oturması uygun olmayacağı için ayakta kalmayı seçse de masaya yaslanarak güç aldı. Üzerindeki siyah elbise cenaze alanında kamufle olabilecek kadar matem kokuyordu. Tozlu mezarlık rüzgarını gülümseyerek yoldan geçen birkaç okur böldü. Açılış güzel olmuştu. Helvalarını alıp taraftar gibi slogan atıp ellerini yumruk yaparak havaya kaldırıp giden de olmuştu fısıldayarak tebrik eden de. Henüz sorun yoktu. Bir helva daha alıp ikiye böldü. Bir parçayı sağ yanağına diğer parçayı sol yanağına sokuştu. Çiğnemeye çalıştığı sırada kuzeninin sesiyle irkildi. Yarı ezilmiş iki parçayı ittirip tek yanağına topladı. "Çıkar aşkım çıkar. Günaydın." Tabak hazırlamaya yeltendiğinde Sonja'nın çoktan kuzenine ikramda bulunduğunu gördü. Küçük bir somurtuş salladı havaya. Kuzeni ve 'editör' arasında dönen kısa sohbeti izlerken lokmasını minicik hale getirmişti. Tam yutacaktı ki Bella'nın fısıldadıkları cadıyı kahkaha krizine soktu. Öksürük ve kahkaha kısa bir süre için karışıverdi. "Harika olurdu. Ama biliyorsun bu tarz şeyleri sevmem, anlamam da zaten." Ağzına bir helva daha tıkıp boğuk sesiyle devam etti. "Sanatın yanındayız biz. Bella bu hırka çok ince değil mi birtanem? Bak benim.." Lokmasını yutmak için duraksayıp devam etti. "İçeride çantama asılı pançom var. Getireyim mi? " İşte yine annelik damarı tutmuştu. O böyle söylerken şaşkın insanlar ve bilinçli okurlar standın yanından tatlı tatlı ısırıklarla yürümeye devam ediyordu...

23.08.18 19:03

Sonbahar mevsiminin en güzel ayıydı Eylül. Kurumuş yapraklar kaldırımlara süzülürken üzerine bastıkça hışırdama sesi insana garip bir zevk veriyordu. Kadın, paltosuyla aynı renk olan borda topuklu ayakkabıları ile kurumuş yaprakları ezerek kaldırımda yürürken bir yandan da etrafa bakınıyordu. Bakanlıktan verilen görevi yeni bitirmiş ve İngiltereye dönüp elinde ki dosyayı bakanlığa bırakmıştı ve daha sonra kendisine verilen bir günlük izni kullanacaktı. Bakanlık ona görevden döndüğünde bir günlük izin veriyordu eğer çok acil bir şey olmazsa hemen görev gelmiyordu gerçi böyle peş peşe gelen görevler nadir olurdu genç cadı da kimliğini korumak için büroda takılırdı.

Kumral kadının saçları rüzgarda uçuşurken yüzüne yapışan saçları düzeltti. Londranın sokaklarında yürümeye devam ederken kendisini ısıtmak ve biraz olsun vakit geçirmek için bir kafeye geçip oturdu. Son derece şirin ve küçük bir mekandı, çoğunlukla ailelerin bulunduğu mekan Muggelar ile doluydu. Garsona siparişini verdikten sonra çantasından çıkardığı dergiyi okumaya başladı. Bir kaç sayfa sonra dikkatini bir haber çekmişti. Büyücü dünyasında bir anket yapılmıştı ama bunu neden yaptıklarını pek anlayamamıştı. Ona sorsalardı o da helva derdi herhalde, gerçi pek tatlı seven bir tip değildi arada bir tatlı istediğinde bitter çikolata tercih ederdi diğerleri ile pek ilgisi yoktu. Garsonun gelişi ile genç kadın kahvesini eline alıp dergiyi okumaya başladı, kısa süre sonra kahvesi bitmiş ve okuyacak bir şeyi de kalmadığı için kafeden ayrılmıştı. Londranın sokaklarında yürümeye devam ederken duyulan gürültülü sesler genç kadını dergide ki sokağa getirmişti. Bakışları ile etrafı süzerken iki kadının konuştuğunu gördü. "Merhaba bayanlar, bu neyin helvası böyle" dedi gülümserken.

23.08.18 19:22

Sokak tatlı yürüşünde insanlarla kaynıyordu. Ofis binasına istirahate giden öğrencilerden biri kızıl kadının yanına gelmiş ve masayı yeniden düzenlemeye koyulmuştu. Sonja'nın sesi duyuldu: "Bayan Isis'in talimatı yerine getirildi mi arkadaşlar? Bakanlık için özel bir tepsi ayarlanacaktı. Teslimatı ben takip edeceğim." Gözucuyla olanları takip etti Olivia ve yeniden Bella'ya döndü. Üşümesini istemiyordu. Kuzeni henüz cevap vermemişti ki kumral saçlarıyla yürüyüşünden kıdemli işlere uygun görünen bir kadın standa yaklaştı. Merak mı cephe mi bilinmez ancak tavırlı sorusu dudaklarından salınmıştı bile. "Öncelikle hoş geldiniz. Ricadonna Özgür Dergisi adına editörümüz Bayan Danelle, son dakika haberimiz ile bağlantılı bir anket gerçekleştirdi." Elini meslektaşına doğru uzatıp, adeta soruları olan kadına Sonja'yı takdim etmişti. Dergi adına konuşma taraftarı değildi ancak başladığı cümleyi devam ettirdi: " Haber içeriğimizi ve güncel anket sonuçlarımızı hemen yanınızdaki dosyada bulabilirsiniz." Çok geşmeden dosyayı biraz daha masanın uç kısmına, kadının görebileceği mesafeye, çekmişti. Ayaküstü haberi anlatmak dedikodudan farksız olacaktı. Açıklama yapmak zorundalardı ve buna çözüm olarak yazılı kanıtlar sunma kararı alınmıştı. Ortalık karışabilirdi elbet, hatta bundan gurur da duyabilirdi Olivia ama siyasi hareket asla onluk olmamıştı. Elinde hazır bulunan küçük tabağı gülümseyerek kadına uzattı. "Helva?" Başını yana eğmiş günün getiri ihtimalleriyle boğuşuyordu.

23.08.18 19:42

Kumral kadın orada bulunan kadınlara bakarken bakışları üzerinde olduğunu görüyordu. İşli gereği alıştığı her zaman giydiği resmi tarz kıyafetleri yüzünden biraz ciddi karşılanmaya alışmıştı. Genç kadın sportif tarz giyinmeye alışmamıştı çoğunlukla gömlek, badi, ceket, palto ve hemen altına etek ve kumaş pantolon tarzı şeyler ile doluydu gardolabı. Kadın, genç kadının sorusunu cevaplamaya başlamış hemen yanında ki kadını göstermişti. Sınbira kadına elini uzatmıştı tokalaşmak için "Sınbira Harvelle, seherbaz" demişti. Kadında kendini tanıtıp tokalaştıktan sonra bakışlarını hala konuşan cadıya çevirmişti. Kadın dosyayı gösterirken genç kadın iş hastalığı diyordu buna ve çoğunlukla eline geçen dosyaları okurdu, masanın üstünde duran dosyayı alıp inceledi ve yüzüne gülümseme koydurdu. Dosyayı masanın üzerine geri bırakırken cadının uzattığı helva tabağını aldı. "Teşekkürler tatlım ama lütfen biraz rahat olun bu gün izindeyim öylesine geçerken uğrayım dedim" dedi genç kadın gülümseyerek ve çatalını daldırdığı helvayı ağzına attı. "Gerçekten güzel olmuş" dedi.

23.08.18 21:35

Londra, Paris’ten sonra damakta kötü yapılmış lahana çorbası gibi acı bir tat bırakıyordu. Bu tadı kapatabilen yegâne yer serasıydı ki bu da dışarı çıkmak istememesinin haklı sebebiydi. Erken bir saat olmasına rağmen sokaklar hareketlenmişti. Etrafından geçen telaşlı suratları beş karış asık kimisi hâlâ rüyalarından kopamamış insanları gördükçe tekilayla dolmuş midesi kasılıyordu. Açık havada hapishane hissi uyandıran bu kesimle sanki arasına duvar çekmek istiyormuşçasına simsiyah camlı bir güneş gözlüğü takmıştı fakat fayda etmiyordu. Onun eşi Montmartre’ydi. Gecenin güne karıştığı, sokakları boya kokan rüzgâr uğultusunun hiç kesilmediği ressamların fahişeleri resmettiği alkole batırılmış Montmartre’ydi. İşini buraya taşımamış olsaydı… Hayır, hayır, kendine yalan söylemek küçük düşürücü olurdu, Londra’ya çağırılmamış olsaydı demek daha doğru olurdu, o küçük tepeden asla ayrılmazdı. Yaşadığı pis kutuda birkaç tüp boya, birkaç şişe şarap ve yatağına dökülmüş kalın telli kızıl saçlarla ömrünü geçirebilirdi. Sıkıntıyla kesik bir nefes aldı; arkada bıraktıkları bazen zor geliyordu. Bazen… Yani genelde sabahın köründe mecburi buluşmalara giderken düzgün yürüyebilmek için çaba sarf ederken zor geliyordu.

Döndüğü sokağın kalabalığını gördüğünde adımları ister istemez ağırlaştı. Kaşları çatıldı, ceplerinde sıcacık duran elleri soğuk havayla buluştu. Duruşu dikleşti. Belediye bir şey mi dağıtıyordu? Burnuna bir koku çalındı… Biri yemek dağıtıyordu! Sağ elinin parmakları ensesindeki saçlarda dolaşırken binayı ve insanları tekrar inceledi. Hayır, Ricadonna helva dağıtıyordu! Kahkaha attı. Kahkahası şehrin gürültüsünden yankı bulamadıysa da keyfi yerine gelmişti. Bu insanlar cidden helva dağıtıyordu! Sırıttı. Yapılan anketi görmüştü, ciddiye alıp parmağını kaldırmamış olsa da güzel bir helvaya kim hayır derdi? Kalabalığa sokuldu. Herkesin yaptığı gibi birkaç kişiyi bekleyip kendine bir tabak helva aldı. Lara’ya mı yesem, ölü toprağı yemiş konseye mi yoksa kendime mi?

Tabağıyla kenara çekildi, geçip gitmedi, etrafındaki insanları izledi. Konuşmalarını, sohbetlerindeki özneleri dinledi. Tek eksik Maria’ydı.

23.08.18 22:03

“Üşümem üşümem, içim yanıyor benim!”

Oldukça dramatik bir edayla söylemişti sözlerini ki peşi sıra bir kahkaha patlattı. İnsanlar yavaş yavaş kokuya doğru çekiliyordu. Yetişmesi gereken yerler olan takım elbiseli adamlar ellerine tabaklarını alıp yola devam ederken bir kısmıysa kah oturup kah ayakta tatlının keyfini çıkarıyordu. Hatta ileride gördüğü kadarıyla öğrencilerle kaynaşan ve hoş sohbete tutulmuş kişiler vardı. Garip bir şekilde bu atmosfer ona kendini huzurlu hissettiriyordu. “Cidden, üşümem, helva hararet yaptı.” Tepeleme dolu kaşığı ağzına atarken yaklaşan kadın dikkatini çekmemişti ta ki sorduğu soruya dek. Olivia kadını cevaplarken Isabella ise ağzındaki helvayı yutmaya çalışıyor, dışarıya kötü bir görüntü yaşatmamak içinse elinin tersiyle ağzını kapıyordu. En nihayetinde lokmasını yuttuğunda kadın kendini tanıtmıştı ki bu tanıtmayla birlikte Isabella’nın gözüne birkaç gazete kupürü gelmişti bile. Yüzüne daha da dikkatli baktı, evet, bu kesinlikle Sınbira Harvelle’di! Birkaç kez haberlerde görmüştü ve dırdırcıda çalışırken bakanlık ziyaretlerinde gözüne takılmıştı bu güzel sima fakat muhtemelen o kendisini hatırlamayacaktı. Yine de duramadı. “Aaa sizi hatırlıyorum ben! Isabella Mainley, memnun oldum. Daha önce dırdırcıda çalışıyordum o yüzden bazı haberlerde, bilakis de bakanlıkta sizi gördüğümü hatırlıyorum. Yakından çok daha güzelmişsiniz! Afiyet olsun. Su ister misiniz?” Uzun boylu oğlanlardan biri koli koli ufak paketli su getirmiş, köşedeki platforma bırakmıştı bile İki adımda kolinin yanına gidip üç ufak plastiği kucağına aldı ve döndü. İsteyen olursa alması için masaya bıraktıktan sonra kendisininkini açtı, helvanın üzerine bir de kana kana dolaptan yeni çıkmış suyu dikti. Hastalık kapıdaydı.

26.08.18 1:27

[quote="Sınbira Harvelle"]

Helvalar beğeniliyor, sokak çalkalanıyordu. Üstüne üstün Bella, hayranı olduğu bir kadınla sohbete tutuşmuştu bile. Olivia, kolundaki saate baktı. Akşama çıkacak kadar helvaları olduğuna emin olmak istedi. Çünkü henüz bakanlığa ikram yapılmamıştı. Bu işler Sonja ilgilenecek gibi duruyordu. Kimse ona bir şey söylemezse burnunu böyle sivri noktalara sokuşturmayı da düşünmüyordu. Ayakları yorulmaya başlamıştı. O sırada bacaklarının arasında gezen bir kediye eğilip başını okşadı. O da tatlı yemek istiyor olmamalıydı, çünkü zararlıydı. "Minik dostum. Bu pek sana uygun bir yemek değil... Arkadaşlar, biri biraz süte su karıştırabilir mi? Küçük bir kapta getirin lütfen." Olduğu yerden komut vermek de keyifli bir işti aslında. Gelecekte böyle bir müdire olabilirdi, bununla gurur duyamayaccak olsa da. Kedi patisini kaldırıp Olivia'nın ellerini yakalamaya çalışıyordu. Kıkırdadı. Sonja elindeki kapla köşeye çömeldi ve kediyi yanına çağırdı. Dört bacaklı yavrucak hoplaya zıplaya sütün yanına vardı. Onun da karnı doyuyordu. Cadı yeniden ayaklanır Bella'yı izlemeye koyuldu. Sohbet alıp başını gider miydi ki?