Ani Karar

17 yıl... Bu meslekteki on yedinci yılı bitmek ve her gün hala zevk alıyordu işinden. Bir kez bile pişman olmamıştı bu işi seçtiğinden. Ama bir yandan da öğrenciyken hayalini kurduğu bir diğer mesleğin de özlemini duyuyordu. Hogwarts'a başlamadan önce okuldan sonra babasının asa dükkanını devralacağını söylerken, okula gittiği ilk yıl seherbaz ya da profesör olmaya karar vermişti. Son sınıfta stajını Karanlık Sanatlar profesörünün yanında yapmış ardından seherbazlık bürosunda işe başlamıştı. İki hayali arasında seçim yapmak oldukça zor olsa da seherbazlığı seçmişti ve on sekiz yıla yakındır bu işi yapıyordu. Mesleğine doyduğundan emin değildi ama hazır profesör kadrosunda boşluklar çıkmışken ve karar verebilmişken başvurmayı düşünüyordu. Profesörlük işinden ayrılması gerekirse tekrar seherbaz olabilirdi ama bir daha profesör olma şansı ne zaman karşısına çıkardı bilmiyordu. Başvuracak, ne olduğunu görecek ardından kabul edildi ise seherbazlığı bırakacaktı.

Tüm bu karar sürece sancılı geçmişti, üzerinde oldukça düşünmüştü ve zor da olsa bu kararı vermişti. Ama desteklenmeye de ihtiyaç duyduğunun farkındaydı. Hem ona oldukça mantıklı bir şekilde akıl verebilecek hem de destekleyebilecek bir kişiyi tanıyordu. Sınbira Harvelle! Birbirlerini acemilik yıllarından beri tanıyorlardı ve yakın arkadaşlardı. Görüşlerine ve düşüncelerine en çok saygı duyduğu insandı Sınbira. Bu yüzden ona bir baykuş göndermiş ve Summerwine'da buluşmak istediğini, ona şarap ısmarlayıp önemli bir konu hakkında konuşacağını söylemişti.

Saat akşam sekizi vurduğunda bardan içeri girdi Hugo. Bu bara profesörler ve bakanlık çalışanları çok gelirdi. Neyse ki kararım ne olursa olsun bu barın daimi mesleklerinden olacağım diye düşünürken gülümsedi. Gözüne kestirdiği köşedeki boş masaya yöneldi. Oturmadan önce ceketini çıkarıp sandalyenin sırtına bıraktı. Elini sallayıp garsonu çağırırken kravatını biraz olsun gevşetti. Arkadaşı gelmeden bir sipariş vermenin çok da sorun olmayacağını düşünerek ilk kadehini sipariş etti ve kadını beklemeye başladı.  

Bu yaz ne kadar da sıcak geçiyordu böyle diye düşündü genç cadı üzerindeki gömleğini çıkarmaya çalışırken. Düğmelerini teker teker açtıktan sonra gömleğinden kurtulup onu sandalyesinin üzerine astı. Ağustosun son günleri olmasına rağmen İngilterenin sıcağı bir hayli fazlaydı. Bu gün yapacak bir iş olmadığı için evine erken dönmüştü aslına bakarsan bakanlıkta bir iş yoktu ama özel işleri vardı. Onun devamını getirmesi gerekiyordu bir an önce Yunanistana gidip gelmişti fakat her şey yarıda kesilmiş ve bir sonuca ulaşamamıştı. Üzerine giymek için açık kırmızı renk bir tişört buldu onu giydikten sonra düğmelerini iliklemeye başladı. Gardolabının çekmecelerini karıştırırken siyah renkli pantolonunu çıkardı. Onu yatağın üzerine koyduktan sonra diğer kıyafetlerini kenara çekti ve gizli bölmeyi açtı. İçinden aldığı bir dosyayı kurcalamaya başladı, topladı biraz olsun bilgiyi bu dosyanın içine koymuştu. Yunanistana bir şekilde geri dönmem gerekiyor diye düşündü. Elindeki dosyayı yerine özenle yerleştirdikten sonra kıyafetlerini düzelti. O sırada çalan kapı ile dolabın çekmecesini aniden kapattı. "Geliyorum" diye seslendi ve kapıya doğru ilerledi. Kapıyı açtığında sokağın az ilerisindeki gazete bayisinin çırağı ile karşılaştı. "Ah, getirdin demek çok teşekkür ederim" dedi ve on dört yaşlarında ki çocuğun eline bir miktar para tıkıştırdıktan sonra gazeteyi elinden aldı. Kapıyı kapattıktan sonra elindeki Muggle gazetesinin sayfalarını karıştırdı ve araya gizlenmiş bir gazete buldu. Gazeteyi aradan çekip aldıktan sonra Muggle gazetesini masanın üzerine bırakıp elindeki kendi dünyasının gazetesiyle yatağına oturdu. Bir kaç sayfa karıştırmaya başladı gazeteye o kadar dalmıştı penceresine gagasıyla vuran baykuş yerinden sıçramasına neden oldu. Pencereyi açıp baykuştan mektubu aldıktan sonra elindeki gazeteyi yatağının yanına bıraktı ve mektubu okudu. Sihirbakanlığın da ki arkadaşından gelmişti ve akşam Summerwine barında ona bir şarap ısmarlamak istediğini yazmıştı. Genç cadının yüzünde bir gülümseme oluştu. Hugo'yu çok uzun zamandır tanıyordu. Askeriyeden ayrıldıktan kısa bir süre sonra bakanlıkta çalışmaya başladığında tanışmıştı genç adamla. Duvardaki ahşap saate baktığında hazırlanması gerektiğini anladı. Yatağının üzerine bıraktığı pantolonunu giydikten sonra ayna karşısına geçti ve saçlarını düzeltti daha sonra da açık kırmızı rujunu sürüp gideceği yere cisimlendi.

Bardan sadece bir kaç sokak ileriye cisimlenmişti ve bardaki müzik buraya kadar ulaşıyordu. Bara doğru ilerledikçe müziğin sesi artmaya başladı ve kapısından içeri girdiğinde oldukça gürültülüydü. İçerisi her zamanki gibi doluydu aslıda içeridekilerinin çoğunun bakanlıkta çalıştığını, Hogwarts profesörü yada çalışanlarından biri olduğunu veya St. Mungo, Gringotts gibi yerlerde görev yapan kişilerden ibaretti. Genç cadı bakışlarıyla etrafı süzdükten sonra tek başına oturan arkadaşını gördü ve yanına ilerledi."Hugo" diye seslendi gerçi bu kadar yakınındayken etraftaki sesten duyması imkansızdı. Elini arkadaşının omzuna koyduğunda genç adam arkasını döndü.


 

Bir yandan şarabını yudumlayıp bir yandan etrafı izliyordu. Aslında izlemek denemezdi, ilk defa boş gözlerle bakıyordu dışarıya. Zihni her zaman düşüncelerle kaplıydı ama bu sefer ki farklıydı. Önemli bir karar vermesi gerekiyordu, kabul edileceği kesin olmasa bile, kabul edilme ihtimalini de düşünerek işini bırakmak isteyip istemediğinden emin olmak istiyordu. Tüm bu düşünceler dünya ile arasına buğulu bir perde koymuştu adeta. Bir yudum daha alıp dudaklarını ıslattı. Düşüncelerini biraz olsun savıp gerçekten dışarıya yöneldiği sırada müziğin bu kadar yüksek olduğunu bile fark edememesine şaşırdı.

Hugo şarabını yarılamak üzereydi ki omzunda hissettiği bir el ile arkasına döndü. Karşısında gördüğü genç cadıya gülerek ayağa kalktı, sarılıp sandalyesini çekti. Kendi sandalyesine oturduğu sırada garsonu bir el hareketiyle yanlarına çağırdı. Genç kadın siparişini verirken Hugo'da aklındakileri nasıl söyleyeceğini, arkadaşının nasıl tepki verebileceğini düşünüyordu. Ona mantıklı fikirler ve öneriler vereceğinden, onu gerçekten dinleyip gözlemleyerek ne istediğinden emin olmasını sağlayacağından kesinlikle kuşkusu yoktu. Genç cadı siparişini verdikten sonra gülümseyerek Hugo'ya döndü. Hugo'da gülümsedi ve biraz öne eğilip kadının onu duymasını sağlayacak şekilde "Nasılsın? Uzun zamandır birlikte bir şeyler içmiyorduk." dedi. İkisinin de işleri oldukça yoğundu, bu yüzden Sınbira'nın ona vakit ayırabilecek olması sevindirmişti. Ama kendisinin bu iş yoğunluğunda verdiği kararlara ne demeliydi? Neyse ki elindeki olayı her an bitirebilirdi ve Hogwarts'a kabul edilirse geri de yarım iş bırakmayacaktı. Tabii ki kabul edilirse...

Karşısında gülümseyerek bakan arkadaşına karşılık yüzüne bir gülümseme oturttu genç cadı. Hem daha samimi gözüküyordu böyle, adamın ayağı kalkması ile birbirlerine sarıldılar daha sonra sandalyeye oturdu. Hugo'nun neden onu buraya çağırdığını merak ediyordu doğrusu elbette arada bir dışarı çıkıp bir şeyler içiyorlardı ama bu sıralar gerçekten yoğundular. Hugonun elinde bir dosya olduğunu ve oradan oraya koşuşturduğunu biliyordu. Belki de anlatması gereken bir şey vardı yada ondan yardım isteyecekti.Gerçi son düşündüğünü büroda karşılaştıklarında da yapabilirdi yani her gün neredeyse defalarca karşılaşıyorlardı. Belki de başka bir şey vardı daha önemli bir şey, seherbaz olmak tabi ki de hiç bir zaman kolay değildi ve tehlikelerde cabası. Tabi genç cadı bu tehlikeler ile çok karşılaşıyordu işi gereği ama bu mesleği seçtikleri için bunu da göze alacaklardı. Her iyi şeyin bir zorluğu da vardı değil mi.  

Garsonun gelmesiyle genç cadı biraz atıştırmak için çerez ve o sevdiği beyaz şaraptan istedi. Daha sonra arkadaşına döndüğünde bir şeyler olduğunu anlamıştı. Hugo hiç bir zaman bu kadar düşünceli görünmezdi genellikle. Tam ne olacağını soracaktı ki genç adam sesini daha iyi duyurmak için eğilip konuşmaya başladı. "Bu sıralar gerçekten yoğunum, biraz ara bulmuştum tamda ve şimdi o arayı senle kapatıyorum" diye gülümsedi. Tabi ki de bundan şikayetçi değildi aslında çok iyi olmuştu birisi ile dışarı çıkmayalı. "Senin nasıl gidiyor duyduğuma göre elinde bir dosya varmış?" diye sordu. Yardım ister misin imasına getiriyordu adeta. Belkide bu sıkkınlık sadece bundan ibaretti gerçi başka  bir şey daha olsa elinden geleceği kadar yardım ederdi. Müziğin sesi yavaşladığında artık bir birlerini daha iyi duyabiliyorlardı. Üstelik içerisi daha bir dolmaya başlamıştı, seherbazlar ve bakanlar iş çıkışı buraya uğruyorlardı.
 

Arkadaşı müziğin sesini bastırmaya çalışırken Hugo da onu daha iyi duyabilmek için ona doğru eğiliyordu. Neyse ki müzik bir süre sonra yavaşlamaya başladı ama bu seferde gittikçe yoğunlaşan kalabalıktaki kahkahalar ve konuşmalar artmıştı. Sınbira'nın elindeki dosyayı sorması bir nevi iyi olmuştu. Çünkü konuyu pat diye söylemek istemiyor ama nasıl başlayacağını da bilmiyordu. Bu yüzden bir süre elindeki dosyadan bahsetti. Genç kadının, Hugo'nun düşünceli halini fark ettiği belliydi. Belki de dosyası için yardıma ihtiyacı olduğunu düşünüyordu. Kısaca olaydan bahsedip sonuca ulaşmaya çok yakın olduğunu söyledikten sonra "Kısacası dosya yakında kapanacaktır. Bu düşünceli halimin bu dosya ile ilgili olmadığına emin olabilirsin." dedi. Gülümserken sandalyesinin arkasına yaslanıp şarabından bir yudum aldı. Etrafa göz gezdirirken gülümsemesi sönmüştü. Çünkü dikkatini karşısındaki kadından çekince düşünceleri tekrar zihnine hücum etmişti. Kendini hemen toparlayıp kadına döndü. Zaten gevşetmiş olduğu kravatının altından gömleğinin bir düğmesini açtı. "Senin işler nasıl gidiyor? Bu aralar pek koşturuyoruz ikimizde." dedi gülümseyerek.

Her an tehlike de olsa bile çok severek ve zevk alarak yaptığı işi bırakmaya karar vermeye çalışması hala tuhaftı. Bir yanı seherbaz kalmasını bir diğer yanı ise profesörlüğe başvurmasını söylüyordu. Bir yanı işine doymadığını bir yanı ise on sekiz yıla yakın yaptığı bu işi bırakıp bir diğer öğrencilik hayaline adım atabileceğini söylüyordu. Her anı adrenalin ve koşturmaca dolu işini özleyeceğinden emindi, böyle tehlikeli bir işten oldukça farklı sakin bir hayata geçmek zor olacaktı. Bütün düşünceleriyle boğuştuğu sırada kadının dosyasını anlattığını fark etmemişti bile. Hemen itiştirdi düşünceleri, bütün odağını kadının ağzından çıkan kelimeler yaptı.

Biraz olsun burası sinirini bozmaya başlamıştı dolmaya başlayan mekan da uğultular artmaya başlamıştı. Daha sakin bir yere gidip konuşabilirlerdi ama kafa dağıtmak için de böyle bir mekan en iyisiydi.  Şarabını yudumlarken genç adamı dinlemeye başladı. Elindeki dosyada neredeyse sona geldiğini söylüyordu bu iyiye işaretti peki niye bu kadar dalgın ve düşünceliydi ki. Belki başka bir sorunu vardı genç seherbazın acaba ailesi hakkında mı diye düşünmeye başlayacaktı ki nişanlısını kaybetmişti ve ailesi de desen o mesele gayet karışıktı. Seherbaz kısa süre sessizliğe gömüldükten sonra genç cadıya dönmüştü. Aslına bakarsan genç cadıya neden böyle olduğunu anlatmasını bekliyordu. "Aslına bakarsan şu sıralar çok koşturuyorum bakanlık işleri çok fazla bide bazı görevler daha var" dedi baş seherbazın verdiğini söylemeyecekti yani bu Lucifer ile onun arasında kişisel bir görevdi. "Bunlarla uğraşıp duruyorum biliyorsun ben seherbazlık bürosuna bağlı iş yapıyoruz bazı seherbazların görevlerini de bize de verebiliyorlar yada onlara yardım etmemizde isteniyor" dedi bu sefer ve şarabının son yudumunu aldı. Bakışlarıyla garsonu bulmak için etrafı tararken arkasından geçen garsona seslendi ve şarabını tazelemesini istedi. "Bide bakanlıkta pek bizim meslekten birileri olmaması da sıkıntı" diye ekledi . O sırada gelen garson elindeki şişeden bardağına beyaz  şarabını boşalttı. "Teşekkürler" dedi genç cadı ve yanındaki arkadaşına geri döndü. "Şu sıralar seherbazlık bürosunda St. Mungodan çok fazla şifacı ortalıkta geziniyor öyle değil mi?" diye sordu. Geçenlerde gördüğü kadın dikkatini çekmişti. Kadın Büyü hasarı baş şifacısıydı aslına bakarsan yeni baş şifacı olmuştu onu eskiden de görüyordu ama dikkatini çeken terfi ettikten sonra gelip gitmesiydi. Çok geçmeden de neden burada olduğunu öğrenmişti doğrusu. Kadının dediğine göre çıraklar çok yoğundu ve o da işini aksatmayan biriydi. Bu konuyu da Hugoyu açmayı düşünüyordu lakin gördüğüne göre şifacı kadın bu genç seherbazdan hoşlanıyordu. Neden olmasın dı ki tamam genç adamın nişanlısı ölmüştü ama hayat devam ediyordu. "Şu geçenlerde gördüğüm bir kadın var kadın bölüm başı yani büyü hasarı bölümü baş şifacısı ama çok çalışıyor çırakların işini bile o yapıyor" dedi.  Genç adamın bakışlarını kendisine doğru çekmişti. "Yani insanın dikkatini çekiyor doğrusu" diye ekledi.

Arkadaşının, Amphitrite Doukas hakkında konuştuğunu fark ettiğinde istemsizce dikkatini çekmişti. Düşüncelerinden sıyrılıp genç kadına baktı, şifacı hakkında konuşunca kendisinin niye bu kadar ilgisini çektiğini sorguladı genç adam. Son zamanlarda bu kadınla ilgili bazı şeylerin onu çektiğinin farkındaydı. Ama son zamanlarda o kadar koşturuyordu ki genç kadının bakanlığa geldiğinin farkında değildi. Sınbira'nın bunu niye söylediğini, dikkatini neyin çektiğini merak etti. Acaba kadından Hugo hakkında bir şey mi duymuştu. Az önceki düşüncelerinin yerini bu düşünceler alırken kendine geldi Hugo. Şimdi bunları düşünmenin sırası değildi.

"Bilmiyorum, son zamanlarda hep dışarıdayım ve bakanlıkta olsam da kendimi kaybedecek kadar koşturuyorum." dedi genç adam. Arkadaşı başını onaylarcasına salladı. Düşününce kadın sık sık bakanlığa geliyorsa bunu fark etmiş olmayı dilerdi. Bu düşünce ile kendisine şaşırdı ve tekrar düşüncelerini ittirdi. "Aslında seni buraya gerçekten önemli bir şey danışmak için çağırdım. Bana akıl vermeni rica ediyorum senden." dedi genç adam. Kadın meraklı gözlerini Hugo'ya dikerken genç adam konuşmaya devam etti. "Seherbaz olarak neredeyse on sekizinci yılımı dolduruyorum. İşimi ne kadar sevdiğimi ve bu mesleği seçtiğime asla pişman olmadığımı zaten biliyorsun." dedi. Genç kadın yine başını sallayarak onaylamıştı. "Ama son zamanlarda Hogwarts'a başvurmayı düşünüyorum." diye eklediğinde genç kadının gözleri şaşkınlıktan açılmıştı ama bu şaşkınlık uzun sürmemişti.   

Ah karşısındaki adam pek ilgilenmemişti bu düşünceyle doğrusu. Demek ki şifacı kadın pek ilgisini çekmiyordu gerçi cadıya göre güzel ikili olurlardı aslında Hugonun yalnız dolaşmasına da gönlü pek el vermiyordu. Yani arkadaşlar da bir yere kadardı onun aklını dağıtması gereken birine ihtiyacı vardı. Bir ara belki de şu şifacı kadını odasında bir çaya davet edebilirdi. "Ah elbette çok çalışıyorsun Hugo arada kendisini frenleyip etrafına bakınman gerekiyor" dedi ve göz kırptı daha sonra bardağındaki şarabından bir yudum aldı. Genç cadının ne demek istediğini umarım anlamıştı arkadaşı. Daha sonra yanındaki seherbazın sözleri dikkatini çekti. Akıl vermek mi ne konuda olabilirdi ki. Hugonun sözlerini onaylıyordu gerçekten seherbazlar arasında en iyileri listesinde yerini alıyordu ona göre. "Hogwarts mı" dedi genç cadı şaşkınlığını gizleyemeyerek. "İyi düşündün mü yani orada bu kadar koşturmak olmayacak tabi dersler falan ama..." dedi genç cadı sonra önüne baktı ve arkadaşına döndü. "Bak Hugo sen koşturmaya alıştın evet yorgunsun ama en iyi seherbazlardan birisin Hogwarts ta yapabilecek misin durgunluk sana iyi gelecek mi önce bunları düşün" dedi genç cadı tabi arkadaşını profesör olarak görmekte onun hoşuna giderdi. "Ama şöyle bir düşündüm de gerçekten iyi bir profesör olursun" diye de ekledi.  

İyi bir profesör olabileceğini düşünmesi genç adamın hoşuna gitmişti. Hafifçe gülümsedi. "Durgunluk konusunda emin değilim. Ama gerçekten çok sık düşünüyorum bu sıralar profesörlüğü." dedi ve "Tılsım ve iksiri çok fazla kullandığım için bu konularda oldukça bilgim olduğunu sen de biliyorsun. Ayrıca sihirli yaratıklar konusunda ise bir bakışla kolay kolay anlayabilecek kadar çok bilgim olduğunu da biliyorsun. Bu yüzden sihirli yaratıklar profesörlüğüne başvurmayı düşünüyorum." diye ekledi. Cadı, Hugo'nun kurt adam olduğunu bilen ender insanlardandı  bu yüzden neden tılsım ve iksir de uzmanlaşabildiğini biliyordu. Sihirli Yaratıklar ise şaşırtıcı şekilde kendisi ile ilgili değildi. Öğrencilik yıllarından beri ilgi alanıydı. O zamanlardan beri bu alanda çok fazla araştırma yapmış çok fazla okumuştu.

"Sorun şu ki Sınbira. Seherbazlığı bırakmak istediğimden emin değilim. Durgun geçen hayata alışabilir miyim bilmiyorum. Tabii elbette yardımcı olabileceğim konular olduğunda bana ulaşılabileceğini ve bir şekilde yardımcı olabileceğimi biliyorum ama... Ama profesörlük konusunda da ciddi bir şekilde düşünüyorum. Bu yüzden sana danışmak istedim. Çünkü kemküm etmeden direk olarak bu fikirden vazgeçmem gerektiğini ya da sonuna kadar gitmem gerektiğini söyleyerek destek olabilecek bir tek sen varsın." dedi, şarabının hepsini dikerken. Cadı duyduklarını tartıyor gibiydi. Eli kaldırıp garsonu çağıran Hugo bir şarap daha istedi.