Açılış - Büyücedünya Tarihi Müzesi

Valentin durduğu yerde ağırlığını verdiği ayağını değiştirip duruyor, bir elinde tuttuğu çay bardağına sertçe üfleyip yere çay damlaları fırlamasına neden olurken müze broşürü tutan diğer elini beline yaslıyordu. Arada birde yanında sıra olmuş halde sabah soğuğuna rağmen değişik bir şey görecekleri heyecanıyla mal mal sırıtan öğrencilerden biri sıradan çıktığı için bağırıp rulo yaptığı müze broşürünü ufak kafalarına indiriyordu. Huysuzluğu oldukça tahmin edilebilirdi aslında, yaşı bir yana erken uyanmak zorunda kalmıştı ve o güneşten nefret ederdi. Güneş şimdi bile bulutların arasından çıkıp gece boyunca tutmuş don yüzünden binaların pencere altlarından sarkan ufak buz kazıklarının içinden geçip sarı gözlerine giriyordu. Üstüne okula erken gittiği için aileleri olmadığından tatilde okulda kalmış öksüzleri gezdirme görevi ona verilmişti. Arkasındaki öğrencinin saçını çektiğini ince sesi ile ispiyonlayan ikinci sınıf öğrencisine elindeki broşürü tehdit eder gibi sallayıp "Düzgün durmazsanız ikinizin de kafa derisini yüzüp kendime püsküllü cüzdan yaptırırım, o zaman çekilecek saçın da kalmaz hem. He? İster misin bunu?" diye sormasından çocuklarla arasının pek iyi olmadığı da anlaşılabilirdi rahatlıkla.
Soğuktan akmaya yüz tutmuş burnunu ısıtmak için çay bardağını yüzüne yaklaştırdı kokusunu içine çekercesine. Misty'nin şifa iksiri gibi ot çöp ve çiçek kokuyordu çay. Belki de içine gerçekten iyileştirici etkisi olan bir şeyler katmışlardı. Müzeye şüpheli bir bakış atıp çayı içmemeye karar verdi, paranoyaklık yapıyordu büyük ihtimalle ama paranoyak olmak ölü olmaktan iyiydi. Üstelik soğuktan aktığını hissedemese de bir iki damla sümüğün çoktan bardağa damladığına emindi. O yüzden çayı öğrencilerden bir tanesine verdi.

Büyük sınıflardan bir kaç öğrenci aralarında şakalaşıp gülüşmeye başlamışlardı bu sırada. Arada bir birbirlerini dirsekleriyle dürtüyor, daha çok gülüşüp ön ve arka sıralarında duran öğrencilerin de düzenini bozuyorlardı. Valentin gözlerini kısarak diğerlerinden yüksek sesi, büyük cüssesi ve abartılı hareketleriyle grubun alfası olduğunu gösteren hergeleye baktı. Sessizceo tarafa yürüyüp rulo haline getirilmiş broşürü aniden onun ensesine geçirdi yüksek bir ses çıkmasına neden olarak. Çocuk irkilip yerinde zıplayınca da gülümseyerek ama pis bir şekilde ona baktı. "Siz küçük paryalar okula sıçan biçiminde dönüp eğlencenize orada devam etmek ister misiniz?" dört kafa aynı anda iki yana sallanınca biraz daha gülümsedi Valentin. "O zaman sessiz olun."
Şimdi kuzu kuzu yerlerinde duran grubun yanından ayrılmadı bakışlarını müzeye geri çevirse de. Yanlarından ayrılır ayrılmaz aralarında fısıldaşarak ona küfür etmeye başlayacaklarını biliyordu ama en azından şimdi sessiz durabilirlerdi. Bakışlarını elinde rulo yapılmış halde duran broşüre kaydırdı kısa süreliğine, fakat açıp bakmadı. Sadece açılışı bildiren heyecanlı bir yazı ve içinde sergilenecek bazı şeylerin listesi vardı ve bunlar onun işine yaramazdı. 'İnsan broşüre bir harita koyar.' diye geçirdi içinden. Eğer bir harita olsa şimdi buraya gelmeye ihtiyacı olmazdı, o harita üstünden ihtiyacı olan şeyi nasıl çalacağını planlayabilirdi. Ama hayır, broşürü tasarlayan üstün zekalı kişi bir haritayı çok görmüştü.
Gerçi düşününce zaten böyle hırsızlıkları engellemek için koymamış da olabilirlerdi. Valentin şimdi yatağında uyuyor halde bu farelerle uğraşmak zorunda olmayabileceğini düşünerek iç çektiği sırada gözü bir kızıllık yakaladı. Bakışları otomatik olarak o tarafa dönünce kaşları çatıldı.

Kızıl saçlı bir kadın sabah soğuğuyla donmuş çiğ ile kaplanmış çimenliklerin arasındaki banklardan birinde oturuyordu. Kadını gayet iyi tanıyordu, Violeta Leckov, Hogwarts'da profesör olmasından çok kocasının bir kaç yıl önce karıştığı işlerden dolayı tanıyordu. Fakat şu anda daha çok Hogwarts hocası olması ile ilgileniyordu. Şimdi, madem başka bir profesör daha buraya gelecekti, neden öğrenciler onun üstüne kalmıştı? Hamurdanarak elinde rulosunu silahlanmış halde kadına doğru yürüyecekti ki müzenin kapıları sonunda zahmet edip açıldılar. Açılan kapıların arasından beliren kadına yüzünü kırıştırarak baktı Valentin. Hem saçının garip modelinden dolayı, hemde gözü onu da bir yerlerden ısırdığından. Gerçi müzenin başına gelecek torpili varsa mutlaka gazetelerden birinde yada sosyete partilerinde falan görmüş olmalıydı. Üstünde pek durmadan kadının yaptığı konuşmaya gözlerini devirdi ve broşürünü düzeltip kadının adına baktı Valentin. Siması tanıdık olsa da Irving adı pek tanıdık gelmemişti, yine de ismin sonundaki tek harf kafa karıştırıcıydı. Kısa süren konuşmaya minnettar bir şekilde broşürü vücudunu saran siyah cübbenin iç cebine tıktı ve öğrenci sırasının başına yürüdü sarı gözlü büyücü. "Tamam sizi ufak p- öğrenciler, sırayı bozmadan içeri girebilirsiniz. Hiç bir yere pis parmak izlerinizi yada sümüklerinizi bırakmayın." dedi bağırmasa da vaaz vermekten gür ve tok çıkmaya alışmış bir sesle.

Öğrenci sırası içeri doğru biraz ilerleyince yanlarından içeri girdi Valentin, bir yandan da yan gözle kızıl saçlı profesöre bakınıyordu işini ona kakalamak için. Kalabalığın bir kısmı içeri girer girmez ufak bir huzursuzluk uvultusu başlamış, genç görünüşlü büyücünün kaşlarının yukarı kalkmasına neden olmuştu. Öğrencilerden çok -onlarda da hissedilse de- yetişkinleri sarmıştı bu huzursuzluk dalgası. Valentin meraklı bir şekilde, uzun boyundan yararlanarak etrafa bakındı, eğer bütün insanlar dik dik oraya bakmıyor olsa kendisinin durumu çözmesi bir hayli zaman alırdı İngilizlerin siyasetiyle pek ilgili olmadığından. Fakat şimdi, herkes kendisinin bile eski sihir bakanı olduğunu, darbeyle indirildiğini bildiği bakanın portresine bakarken bir kaç saniye içinde durumu çözmüştü. İlanın açıklığından dolayı neredeyse ıslık çalacaktı. İnsanlar çatık kaşlarla portreye bakarken Valentin kalabalığın arasında kızıl saçlı profesörü seçince kendi kaşlarını aşağı indirip ona doğru yürüdü. "Bayan Lechkov?" dedi kadına doğru yürürken kendini doğrulamak için, kızıl saçlı kadın ona doğru dönünce de gülümsedi. "Nasılsınız? İyisinizdir umarım. Ben bu sene Hogwarts'da meslektaşınız olarak çalışmaya başlayacağım, Eski Yazıtlar branşım. Çok memnun oldum." diye açıklarken kadının elini aniden yakalayıp yukarı aşağı bir kaç kez salladıktan sonra bıraktı Valentin. "Sizden bir şey rica edecektim, bir süreliğine öğrencilere göz kulak olurmusunuz acaba? Kişisel bir işim çıktı da." derken omuzunun üstünden arkasını tek parmağıyla işaret etti sarı gözlü büyücü, ardından cevap beklemeden gülümseyerek "Çok teşekkürler." dedi kalabalığın arasına dalmadan önce. Uzun boyu yüzünden diğer profesör tarafından tespit edilmemek için kamburlaşmıştı yürürken.

Yeterince uzaklaşınca duraksayıp etrafa bakındı. Giriş kısmı -eski bakanın portresi dışında- oldukça yavandı. Büyücülerin heykelleri arasında kendi heykelini görse belki sadece o zaman buraya biraz ilginç diyebilirdi. Kendi aradığı şey kesinlikle burada olamazdı. Ne var ki henüz diğer salonlar açılmamıştı. Valentin kendi kendine düşünceli bir ses çıkardı. Öğrenciler camların arkasında sergilenen eski büyü ve tarih kitaplarına dokunmak ister gibi camlara dokunuyor, havada uçan asanın altında onu tutmaya çalışır gibi zıplayıp güvenlik görevlilerini meşgul ediyorlardı. En azından bir işe yaramışlardı sonunda. Valentin kendi kendine gülümseyip salonun sol tarafına doğru yürüdü oradaki kapıya ulaşmak için. Sağ tarafta da kapı vardı ama içgüdülerine güvenecekti bir kez daha, genelde 'şeytan tüyü' denebilecek şekilde doğru çıkardı içgüdüleri. Kapının mesafesine gelince salondaki insanların dikkatinin ya sergilenen şeylerde, ya güvenlik görevlilerinde, yada bakanın portresinde olduğundan emin olmak için geri geri yürüdü kapıya doğru. Kürek kemikleri kapının soğuk cilalı ahşabına dokununca belinin üstünde kenetlediği ellerinden birini kapının kulbuna koydu. İlahi bir güç yardımına koşmuş gibi öğrencilerden biri ayağını sergileme dolaplarından birine takıp yere düşmüş, düşerken sergi dolabının hafifçe yana kayıp mermer zeminde herkesin dikkatini çeken bir ses çıkarmasına neden olmuştu. Valentin fırsattan istifade edip kapıyı araladı, sessizce içeriye kaydıktan sonra daha odanın içine bakmadan kapıyı arkasından kapadı.