Kaotik

Karşı taraftan gelen telkinlerin hiçbirinin inandırıcı olduğunu düşünmüyordu. Kadının naçizane sorusuna vermiş olduğu yüksek oktavlı karşılığa öyle kötü bir bakış attı ki arkadaki tilki ölüsü bile bir anlığına kendini sorguladı. "Elbette. Tıpkı bir çocuğun yaşamına son vereceksem bunun benim olup olmadığından emin olmak istemem gibi." Oturduğu yerden kalktı ve yırtıcı kuşları yerleştirmiş olduğu bölüme doğru ilerledi. Duvara monte edilmiş küçük ahşap bir dolap vardı. Kristal kesimli cam kapaklardan birini açtı ve içinden çıkarmış olduğu bir şişe şarabı resepsiyonun üzerindeki bardağa boşalttı. Bardağın sahibi belirsizdi lakin içine dnasını bıraktığı görünebiliyordu. Normalde dikkatini çekecek bu küçük detay umrunda dahi olmamıştı. Ağzına kadar kızıla boyalı su bardağını dikti ve aynı hareketi bir defa daha tekrarladı. Şarap namına bıraktığı kadarını Lux'a ikram etmek için bir hamle yaptıysa da hareketi yarım kalmıştı. Kendi çocuğunu taşıdığından şüphelendiği bir kadına alkol teklif ediyordu. Uzatmış olduğu şişeyi geri çekti ve ne yapacağını bilmez bir şekilde etrafına bakındı. Bir an kalanı da yuvarlayacak gibi oldu. Fakat midesinin acı feryadı tüm sinirlerine ulaşınca bundan da vazgeçip şişeyi bir köşeye fırlattı.

Tuz buz. Şişenin parçaları bir anda dört bir yana saçılmış olacaktı ki neredeyse hiçbiri olması gereken yerde görünmüyordu. Doldurulmuş ceylanın beyaz paçalı toynakları üzüme boyanmıştı. Kalbi en çok neye kırılmıştı bilemiyordu. Sevdiği kadında yaşam bulanın kendi çocuğu olmasına mı yoksa olmamasına mı? "Bu hatayı düzeltmeme yardım etmen gerek Percy. Neden Lux? Neden benim yardım etmem gerekiyor bana bunu açıklayabilir misin?" Buz mavisi gözlerini kadına dikti ve ellerini iki yana açtı. "Bana kendi çocuğum olma ihtimali olan bir embriyoyu parçalamam için bir tane mantıklı sebep göster." Ruhu öylesi bir agoni içerisindeydi ki bedeni yerinde duramıyor konuşurken hayali lokasyonlara doğru tereddütsüz adımlar atıyordu. Şimdi sesi görece bir şekilde yükselmişti. "Değil detaylarını kendisini dahi hatırlamadığım bir seksimiz var, Lux. İnsanım ben. Başkalarının bedenlerini kontrol edebilsem de kendime her zaman hakim olamıyorum. Sen beni cidden *kasap sandın galiba?"

*sawbone: argoda doktor anlamına gelir.

Kadının suratına öyle bir gülmüştü ki tüm hücreleri tek bir ağızdan konuşuyorlardı; "Sen benimle maytap geçiyorsun herhalde?" Nitekim bu keyifsiz kahkaha seansı kendini nevrotik bir enerji boşalmasına bırakmıştı. "Gerçekten şaka gibisin." İnce uzun parmaklarını ağzına kapattı ve başına buyruk kaslarını dindirmeye çalıştı. En azından bedenen sakinleşmişti. "Sorguladığım içindekinin akıbeti hakkındaki düşüncelerin değil." Aslında bunu tam olarak umursamadığı söylenemezdi. Zira konu başkalarının ürettiği embriyo olduğunda teklife çok daha ılımlı bir yaklaşım göstermişti. Bağışlamış olduğu bir parçasının hiçliğe sürüklenişinin ardından nobran ve mendebur çanların çalmayacak olmaları umrunda değildi. Fakat en iğrenç böceklere açacak koynu dahi olmaması Percy'e kendini garip hissettirmişti. Büyücünün alışkın olduğunun aksine bu şeyin bir bedeni dahi yoktu.

Bu tarz bir ölüm tekinsizdi. Çağrısını kabul ederse Percy'e ilk defa kapılarını aralayacaktı. Belki de içinden birşeyleri koparacaktı. Yorgunluğunu zihnine kabul ettiremediği bedeni alarma geçmişti. Başı o kadar ağrıyordu ki soğuk bir duvara yaslanıp orada zıbarmak istiyordu.

Kadın, kendisine geliş sebebini en iyi şekilde açıkladıysa da derinlerde bir yerlerde kullanıldığını hissetmişti. Çünkü Lux böyleydi. İşi, yaşamı... Seçimi ile yönlenen herşey menfaatleri üzerine. Adamın kellesini koparır sonra da çiğneyip denize tükürürdü. Onu bulana kadar geçen vakitte tuzlu su öyle bir aşındırırdı ki bulduğunda arda kalnın teşhisini bile koyamazdın. Henüz böyle birşeyin başına gelmemiş olması başkalarından feyz almasına engel değildi. Tüm bu düşünceler kadına karşı hissettiği ulvi duyguların solmasına sebep olmasa da dikenleri bir nebze de olsa egosunu kanatmıştı sanırım. "Kararınla ilgilenmiyorum." Bedenini alt kata açılan merdivenlere doğrulttu ve alçak trabzanlara dayandı. "Hastanedeki işlerim uzayınca dükkana uğramayı planlamamıştım. Fakat madem geldim, ilgilenmem gereken birkaç şey var. Sonrasında ise evime gideceğim. Müsadenle."