Yeni bir metin

Elindeki fincanı yana koydu ve rafa uzandı. Altlığı ile zemine temas eden porselen hafifçe tıngırdamıştı. Rüzgara tutulmuş dükkan tabelasının gıcırtısı kendini tekrarlayıp duruyor, eskimiş camların ıslığı orada değilmiş gibi davranıyordu. Raftan indirdiği kavanozu havaya kaldırdı ve ışığa tuttu. Üzerindeki etikette sadece iki yıllık olduğu yazsa da bu tazı apandisi yaşını göstermekte pek başarılı değil gibiydi. Murdoch'un yazısı ile işlenmiş çözelti bilgisi doğru bir oranı işaret etse de içindeki şey olması gerektiğinden çok daha... Ölüydü. Evet, ölü doğru kelime olurdu herhalde. "Bay Sharikov..." Tazının organları sayesinde başka bir bedende yaşam bulma şansını elinden alan zanlının sesini işitti ve kayıtsız bir "Hı?" eşliğinde omzunun üzerinden adama baktı. "Geldiler." Murdoch'un cevabı o kadar kısa olmuştu ki gören Rasputin'in Sharikov Taksidermi'ye teşrif ettiğini sanırdı. Percy bu dolambaçsız söylem karşısında üstünü başını düzeltti ve eliyle misafirlerini yanına beklediğini işaret etti.

Lux'ın mektubu ellerine geçeli yaklaşık iki gün oluyordu ve yaşanan herşey bu görüşmenin diğerlerinden farklı kıyılması için vuku buluyordu sanki. Lux'ın geleceğini önden belirtmesi görülmüş şey değildi örneğin. Percy de Lux'ın yalnız gelmiyor oluşunu küçük çaplı bir mesele haline getirmişti. Hastanede işittiklerinin ardından mevzubahis Alex ya da artık her kimse ile tanışmaktan ziyade Lux'ın hala herifle beraber iş kovalamasını rahatsız edici bulmuştu. Nitekim kapılmış olduğu lüzumsuz paranoyanın eline düşmeyi sonuna kadar reddedip Alex bilmemkime diğer konukları gibi davranmaya kesinkes kararlıydı.

Lux peşinde yeni belası ile merdivenlerden inerken Percy elindeki tazı apandisini unutmuş, misafirperver bir gülümseme ile pozunu almıştı. "Seni tamir ettiklerini duymuştum ama tekrardan iki ayağının üzerinde olduğunu bizzat görmek çok hoş." Percy'nin de kendisine doğru birkaç adım atması ile ortada buluştular. Elini kadının incecik beline doladı ve konuklarının yanında daha ötesi olamayacağı için yanağından ziyade kulağına yakın bir konuma tatlı bir öpücük kondurdu. Elini tokalaşmak üzere adama uzattığında ise onu daha yakından incelemek için fırsatı olmuştu. Siyah saçlı, delik gözlü, Percy kadar olmasa da uzun boylu denebilecek, irice bir adamdı karşısındaki. "Percy Sharikov." Damian'ın herifin Lux'ın kıçının dibinden ayrılmaması ile ilgili söylemi, buradan bakınca oldukça komik görünüyordu. “Alex Aegix.” Hatta adamın bu kadar vasat olduğunu bilseydi yukarıya birkaç şişe Lagavulin ve taze meyve istiflemeye tenezzül dahi etmeyebilirdi. Yanlış anlaşılma olmasın, kadının zaten herhangi bir sadakatsizliğin peşinde olduğunu düşünmüyordu ama yine de... Neyse öyle kendince birşeyler yapmıştı işte.

Tüm bu analiz esnasında kolunun altındaki kavanoz tamamen aklından çıkmış, hafifçe yana yatırmak suretiyle içindeki sıvının biraz yere dökülmesine sebep olmuştu. Hatta Baş Seherbaz Yardımcısı kezzaplanıyormuşçasına yana çekilmeseydi farkına dahi varmayacaktı. Hemen gülerek kavanozu kolunun altından çıkardı ve dik vaziyette koklaması için adama doğru uzattı. Herifin suratı tezek yutmuş gibi bir ifade alırken -ki normal ifadesi de pek farklı değildi- Percy kavanozu kendine çekti. "Formaldehit." İfadesiz bir şekilde kokladıktan sonra tiyatral bir şekilde yüzünü buruşturarak kapağı bulmak için rafa yöneldi. “Efendim.” Çömez tıp öğrencilerinin daha ilk derste gördükleri bu sıvının Bay Aegis tarafından bilinmiyor oluşu Percy'de saf çocuklara duyulan cinsten bir acıma duygusunun uyanmasına sebep oldu. "Az önce az daha ayakkabınıza döktüğüm şey; Formaldehit. Muhtemelen çözeltideki bir dengesizlik yüzünden bu güzel tazı apandisini hiç etmişiz. Neyse... Bir tane daha bulmak gerekecek." dedi apandisi durması gereken yere yerleştirirken. "Caro data vermis!" diye devam etti fakat Alex'in boş bakışları Lux'a dönmüş sanki cümlenin devamı ondan gelecekmiş gibi bir beklentiye girmişti. Konuğu ile pek iyi bir başlangıç yapamamamıştı anlaşılan fakat niyeti bu değildi. O yüzden hafifçe gülüp olayı toparladı. "Kadavra tek bir kökten değil, cümleden türemiş bir kelime. Solucanlara verilecek et anlamına geliyor. Yani demek istediğim.... İğrenç kokmasına şaşmamalı öyle değil mi?" Kapının önünde durmakta olan Murdoch'a bir el yaptı. "Normalde bu sıvıyı kadavranın çürümemesi için direk ölünün damarlarına enjekte ediy... Birşeyler alır mıydınız? Viski, şarap... Alkol kullanmıyorsanız çay da var. Murdoch dolaptaki meyveleri de indirir misin aşağı? Her neyse tatlı bir muhabbet tuturmuştuk fakat asıl konuyu çok dağıtmayalım. Sebebi ziyaretiniz ben ve kadavralarım değildir herhalde."

Adamın çevrilmesi gereken bir metinden bahsetmesi ile Percy’nin olmayan dudakları hepten içe kıvrılmış yüzünde yayvan bir gülümseme belirmişti. Üç bileşenli bir tepkiydi bu. Lux’ın tekrardan bir çeviri işi için kendisine güvenmesi Percy’i haddinden fazla memnun etmişti. Sonra geçen seferkini toparlamak için çekmiş oldukları külfet gelmişti aklına. Raftaki porselen kavanoza kaçamak bir bakış attı. Toplantı akabinde Lux’a ulaşmak için günlerini vermişse de kısa günün kârı oradaydı işte. Son olarak mevzubahis vukuat başarısız bir cinsellik girişiminin üzerine güzel bir cila çekmişti ve Percy bunun detaylarını hala hatırlamıyordu. Sadece merhemin tarifini banyo fayanslarının arasından kazıdıkları için olayın orada gerçekleşmiş olabileceği kanısına varmıştı. Bir şeyleri harekete geçirmemek adına bu anıyı istediğinde tekrardan ulaşabileceği pratik bir dolaba kitledi.

Tüm bunlar bir kenara Alex’in dedikleri ne akla ne de mantığa sığan şeylerdi. Bakanlık gerçekten de böyle bir iş için özgeçmişi lağım kokan bir kadına mı güvenmek durumunda kalmıştı? Ne kadar acı. Şu iç savaş sonrası tahliye kararını duydu duyalı onaylamamıştı zaten. Şimdi ise ne kadar haklı olduğunu nemli mabedinden gözlemleyebiliyordu. Lux’ın adamın makamını daha fazla betimleyememesi için lafını umursamaz bir “Biliyorum”  ile böldü. İşi geldiği kaynağa hürmeten tabi ki geri çevirmeyecekti fakat Lux’ın sağlıklı bir karar verip vermediği konusunda bazı çekinceleri vardı. Bu sırada Murdoch elinde Percy’nin evden getirdiği çiçekli bir tepsi ile içeri girdi. İki bardak viski ve bir kadeh şarabı yerleştirmesi asırlar aldığı için Percy’e de olay üzerinde yavaşça düşünecek zaman çıkmıştı. İri gözleri odadakiler üzerinde oradan oraya devrildiler. Hatta bir ara bakışları adamın üzerinde geçerken feci halde gülesi gelmişti. Tutulmuş olduğu paranoya aklına geldikçe kınıyordu kendini.

St. Mungo’da gördüklerinin ardından Lux ile baş başa kalmak bir yana adam akıllı oturup konuşacak bir zaman dahi kollayamamıştı. Yani Percy tabi ki kolluyordu ama olmamıştı, görüşememişlerdi işte. Kadının kemiklerini erimiş lastiğe çevirenin ne olduğunu bilmeden Alex Aegis’in faydasına olan bir işi kabul etmek pek akıl karı değildi. Herhangi bir çeviri safsatasının bir kere daha başını ağrıtmasını istemiyordu. Murdoch viskileri konukların yanındaki zigona koyduktan sonra tepsideki tek kadehi Percy’e götürdü. Adamın uzun parmakları zihninde dönen düşünceler sebebiyle gecikmeli olarak kadeh ile buluştu. “Şöyle ki...” dedi bir eli ile daracık yeleğini düzelterek misafirlerinin yanına otururken. “Güveninizi boşa çıkarmamak için elimden geleni yaparım. Lakin Lux bu çabalarımın meyvesinin her daim tatlı olamadığını biliyor. Bu sebeple çekincelerimi dolandırmadan söyleyeceğim. Birincisi ben sadece Bilgim Latince, Orta İngilizce, Etrüsk ve Toskana diyalektiği ile sınırlı. Getirdiğiniz metin bu alanın dışına çıktığı takdirde sizin için yapabileceğim tek şey sizi mektupta yazanları dördüncü kişilere taşımayacağına inandığım başka birine yönlendirmek olacaktır. İkincisi metni elime almadan evvel her daim içeriği hakkında fikir yürütür, içeriğin prensiplerime ters düşme ihtimalini hesaplamaya çalışırım. Lux’ın nabzını yoklarcasına güldü. ”Velhasıl kelam kendimi bildim bileli ne politikacıları ne yaptıklarını ne de ailelerini severim. Politika dünyanın en gülünç operetidir ve ne yazık ki insanlar bunu hala ilk günkü heyecanları ile izliyorlar. Politikayı takip etme sabrı olan herkese en kibar tabiri ile acıyorum. Lütfen üzerinize alınmayın Bay Aegis ama bakanlıkta dönenler bir çamur güreşinden farksız. Politikada rol alacağıma fahişe olmayı tercih ederim. İkisi de epey eski meslekler sonuçta. Bu sebeple politik bir metni çevirirken vicdanı bir yükün altına gireceğimi düşünmüyorum. Yanlış sapanların daima hızlı yürüdüğü bu leş gibi yol her daim bilimin ilerlemesine engel, ilerleyenin ise kötüye kullanılmasına neden oldu. Diyeceğim o ki...” Bir elini dostane olarak da yorumlanabilecek bir şekilde Lux’ın eline attı. Kadının elleri dizlerinde duruyordu bu sebeple parmakları kadınınkiler üzerinde gezinirlerken ara sıra bacaklarına uğruyor, keşfedilen yerleri tekrar tekrar deneyimliyordu. Alex'in gözleri bu konuyla pek de alakalı olmayan noktaya kaymıştı. Percy bunu umursamadı zira gereken resmiyeti koruduğu ve usulsüz birşey yapmadığına dair inancı tamdı. Hem Damian'ın sözleri belki de bu adamın bazı şeyleri biraz "yanlış anlamaya" ihtiyacı olduğunu gösteriyordu. Tabi ki o beyinsiz kalasın dediklerine biat etmeyecekti ama kulağına küpe olmasında fayda vardı. “... Lux’ı hastaneye kaldırıldığından beri görmüyorum. O gün de pek konuşabildiğimizi söyleyemeyeceğim kendisi odasına uğradığımı şu anda öğreniyor dahi olabilir. Bu yüzden bu işi onunla özel olarak konuşmadan onaylamak bana kendimi rahat hissettirmeyecek. Yine de beraber çalışacaksak şayet, sizi biraz tanımak isterim. O yüzden eğer vaktiniz varsa lütfen biraz daha kalın ve işten başka şeyler konuşalım. Siz ayrıldıktan sonra bu konuyu Lux ile görüşüp kararımı direk kendisine bildireceğim.” Başını yanındaki kadına çevirdi. “Kendini nasıl asitlenmiş deri yığınına çevirdiğini burada anlatabilecek misin yoksa sonraya mı saklayalım?”

Tapir suratlı zavallıcık gitmek üzere ayaklanmıştı. Percy oturduğu yerden kalktı ve buz gibi ellerini tatlı bir gülümseme ile Alex'e uzattı. İki adam el sıkıştılar. “Memnun oldum Bay Aegis. Yolunuz düşerse iş dışında da beklerim.” Alex'in iri cüssesi ve Percy'nin kemikli ince silüeti birleştiğinde epey grotesk bir tablo oluşturuyordu. Tabi tarafların ikisi de kendilerini dışarıdan göremedikleri için bunun farkında değillerdi. Şekilsiz adamcağız Murdoch ile beraber merdivenleri kat etti. Birkaç saniye sonra duyulan çan sesi dükkanın kapısının kapandığını işaret ediyordu. Percy birden irkildi ve hayal kırıklığı ile işaret parmağını dişlerinin arasına iliştirdi. “Bak şu işe. Adama yukarıdan birşeyler armağan etmeyi unuttum." Arkasını döndü ve ciddi suratına kocaman bir gülümse yerleştirdi. Kollarını iki yana açtı ve Lux'a doğru ilerledi. Tavan gıcırdıyor, dükkana gelen ziyaretçiler ve Murdoch'ın ayak sesleri rahatlıkla işitiliyordu. Sert havanın etkisi ile pencereler birkaç defa çerçeveleri arasında gidip geldiler. Ne yüce bir duygu, özlemek ve özlenmek. Kadını kollarının arasında aldı. Şekilli burnu kuzguni dalgaların arasında kaybolmuş, iri gözleri dünya ile iletişimlerini kesmişlerdi. Kadının kokusu nefes borusunda yükselirken kalbi öyle farklı bir ritimde atıyordu ki hiç sevmediği Schubert'te haksızlık ettiğini düşünmeye başlamıştı. Zira bir insan ancak böyle bir tesire maruz kalınca onun coşkun yaylılarını anlamlandırmaya başlayabilirdi.

Odayı aydınlatan ışıklar birkaç defa göz kırptılar. Elektrikten kalan son kırıntı tungstenin içinde şöyle bir dolandıktan sonra filamandan ufak bir cızırtı çıktı. Gerisi zifiri karanlık. “S*ktir." Ortama eklenen bu yeni değişken yüzünden olacaktır ki kadının kolları yavaşça çözüldüler ve Percy'nin bedeninden uzaklaştılar. “Olduğun yerde kal. Çok fazla kırılacak şey var." El yordamı ile asasını aradı fakat her zamanki gibi üzerinde değildi. İnsanın beyni varken neden asaya ihtiyacı olsun ki? Tabi bu tarz durumlar dışında. An itibariyle yokluğu hissediliyordu zira. “Kırıkları temizleriz ama hepsinin içi binbir çeşit kimyasalla dolu. Mayın tarlası gibi burası şu an."

Dopaminin beherden yükselircesine dolup taştığı bir anda olmuştu herşey. Karanlıkta tüm değerli eşyalarının arasında gaz lambası arayan Percy yıldızsız yüreğinin gecesini karanlığa yitirmiş gibiydi. Ne muazzam paradoks! Serotonin ve noradrenalin az önce tungsten üzerinde kaymakta olan enerji gibi bedeninde dolanıp dururken aptal bir lamba ile körebe oynuyordu resmen. Görsel zekasında yaşanan küçük bir aksaklık sebebiyle adımını hesaplayamayınca birkaç ne olduğu belirsiz şeyin yere düşüp paramparça olduğu işitildi. Percy hemen geriye fırlayıp üzerindeki ceketi ve gömleği çıkarıp yere attı. Şimdi karanlığın içinde deli gibi herhangi bir yerinin hidrofluorik asit yüzünden haşlanıp haşlanmadığını kontrol ediyordu. Böylesi büyük acılar beyne zamanında gitmediği için birkaç dakika sonra derisinin katmerleştiğini hissetmesi mümkündü. Percy'nin cebelleştiğini duyan Lux ne olduğunu sordu. “Birşeyi kırdım." dedi kırılanın önemli birşey olmadığını fark etmenin verdiği sakinlikle. Kadının ayaklarının parkelerden çıkardığı asgari sese bakılırsa Lux karanlıkta olay mahallini aramaya koyulmuştu.

Lux'ın işi biraz sürecek gibiydi zira Percy gaz lambasını bulmuş fakat yakmaya tenezzül dahi etmemişti. Eğer herşey beklediği gibi gitseydi partnerini yukarıya çıkaracak ve çatı katındaki odada birbirlerine ayırdıkları vaktin biraz daha "hakkıyla" geçmesine ön ayak olacaktı. Kimse fark etmemiş olsa da Murdoch'ın bir çift cerrahi eldivenle gezmesinin sebebi de buydu zaten. Derisi Lux'ın ateşten gözleri için kurulan bir hayal uğruna etrafı çamaşır suyu ile ovalamaktan parça pinçik olmuştu. Percy'e göre Murdoch her zamanki gibi birşeyleri abartıyordu. Bu yüzden adamın önüne bir kutu gliserin ve eldiven atmakla yetinmiş, berisiyle de pek ilgilenmemişti. Görüldüğü üzere hayatta herşey her zaman tıkırında ilerlemeyebiliyordu. Eh, insanın biraz değişen dinamiklere ayak uydurmayı bilmesi lazım. Bir süre daha düşündükten sonra elleriyle yüzünü ovuşturdu ve saçlarını düzeltti. Şimdilik yerdeki giysileri tekrardan üzerine geçirmeyecekti. Daha düzgün bir ortam hayal ettiyse de böylesi bir özlemin ardından neyin nerede olduğunun ne gibi bir önemi olabilirdi ki? Hem kavuşma böyle apansız olunca buz tutan öpücükleri daha büyük bir ateşle kavrulacaklardı belki. Pantolonunu çıkarma cürretkarlığını göstermeden bir elinde kibritle beklemeye koyuldu.

Lux'ın yarattığı küçük ışık hüzmesi suratına vururken çıkık dirseğini rafa dayamış vaziyette bir süre bekledi. Kadının yukarı çıkma önerisini mantıklı bulmuştu lakin şu anda mantıklı şeylerin peşinden gitmeye zerre istem duymuyordu. Mevzubahis kişi kendisi bile olsa mantıklı şeyler dozu kaçtığında hayata müthiş bir monotonluk katıyorlardı. Özellikle de tüm günü birşeylerin ters gitmemesi adına milimetrik hesaplar yapmakla geçtikten sonra annesinin evine dönen bir adam için.

Beton duvarlar üşümesi için ellerinden geleni yapıyorlardı. Hoş, üşümesi içinse bile Percy bunun bir an evvel ısınmaya teşvik etmek için olduğunu düşünmüştü. Dürüst olmak gerekirse biraz ten göstermenin biraz sonraki sevişmenin öncüsünün Lux olmasını sağlayacağını umuyordu. Kadının merdivenleri kesmekte olan suratına baktı. Yani... Kendisine karşı tamamen ilgisiz değildi elbet ama hali ve tavrından herhangi bir libido artışı da gözlemlenemiyordu.

Lux merdivenlere doğru ilerledi. Percy'nin elleri ise tek başına hareket eden bir kadavra misali kadını takip ettiler. Parmakları Lux'ın bileğini sıkıca kavradı. Kendine doğru çekti.

"Ey Lux, güzel kadın,
Göklerden nasıl da düştün!"

Şakaklara uzanan o tatlı gözlerde kaybolma cürretini gösterirken yere düşen asanın kör ışığına sığınmıştı. Yavaşça yaklaştı, yaklaştı. Aşina olmayan bir çalının hasatına kalkışmak gibi birşeydi bu. Sonra kuşlar geldi aklına. Konduğu dalın meyvesine tereddüt edeni var mıydı hiç? Lux'ın incecik sırtına yasladığı ellerini göğüs kafeslerini bir etmek için kullandı. Kendine doğru hızlıca çektiği bedeni öpüşlere boğdu.

"Ey Percy, Apollo'nun kibirli evladı,
Nasıl da yerle yeksan!"

Boynu her insanın sahip olduğundan farklı değildi. Ama onu öpmek ahşap bir kovaya sağılmış sıcak sütte intihar etmeye benziyordu. Dudaklarının ise herhangi bir ayırt edici özelliğini söylemek süre alırdı. Yine de Percy'nin sinirlerini gerilmiş keman teline çevirmeyi bir şekilde beceriyorlardı. İnce dudaklarının yakaladığı sıcaklığı kaybettiğini hissetti. Burnuna çalınan şakayık kokusu ise biraz daha uzaklaşmıştı. Hafifçe gözlerini araladı.

"Derdin; Şanımı sonsuz bir alevde kalaylayacağım,
Bilgimi Asclepius'un asasından da yükseğe doğrultacağım."

İyi de, onca zamanın ardından böyle bir anda Lux niye birden uzaklaşmıştı? Kadının rahatça hareket etmesi için ellerini biraz gevşetti ama kolları bir korkuluğun amaçsız uzuvları gibi havada asılı kalıverdi. Öylece bakıyordu şimdi sevdiğine, kendisine gelecek açıklama için. Lux'ın bakışlarında ise keyifsizlikten ziyade hoş görülmüş ruhlara bakan kimselere has bağışlayıcı bir ifade vardı. “Yanlış birşey yapmadığımı umuyorum." Havada kalan ellerini yavaşça çekti ve iri mavi gözlerini hatasını sorgulayan bir çocuk gibi Lux'ın gözlerine dikerken başını hafifçe yana yatırdı. Bu halde en çelimsizinden bir köpeğe benziyordu.

"Şimdi ise derinin üç katman altında yalnızca yüreğini burkmuş bulunuyorsun."